Steve en Mieke Maes. Op de brievenbus prijkt slechts één familienaam. En dat is geen toeval. Liefdeskoppel Mieke en Steve en zijn ook nicht en neef. Hun vaders zijn broers. ‘Tot Mieke acht jaar was, zagen we elkaar regelmatig op familiebijeenkomsten,’ vertelt Steve, ‘we kwamen toen al erg goed overeen. Maar dan kregen onze vaders plots ruzie en werd het contact verbroken.’
‘Jarenlang hebben we niks van elkaar gehoord,’ vult Mieke aan, ‘tot we elkaar zes jaar geleden opnieuw tegenkwamen op Facebook. Steves papa, die mijn peter is, zocht eerst contact met mij. Daarna is er een vriendschapsverzoek gevolgd van Steve.’
En meteen werd een eerste familiereünie georganiseerd?
Mieke: 'Eigenlijk wel. Mijn peter nodigde mij uit om samen met mijn vriend mee te gaan naar Maanrock. Ik was toen 16 en vond het heel fijn dat het contact met hem weer hersteld werd.'
Steve: 'Samen met mijn vrouw kwam ik ook naar Maanrock. En ook ik vond het heel tof om mijn nichtje nog eens terug te zien. Zo plezant zelfs, dat we meteen e-mailadressen en telefoonnummers uitwisselden en plannen maakten om allemaal samen te gaan bowlen.'
Hielden jullie daarna nauw contact?
Mieke: 'Ja, al snel begon ik van aan de bushalte naar Steve te sms'en, en zaten we ’s avonds te babbelen met elkaar via MSN. Hoe beter ik Steve leerde kennen, hoe meer ik hem begon te zien als een goede vriend. Veel meer dan als mijn neef.'
Steve: 'We konden als kind al goed babbelen met elkaar. En dat was er met het ouder worden alleen maar beter op geworden. Het klikte gewoon perfect tussen ons. Uren hebben we met elkaar zitten chatten.'
En wanneer werden jullie dan ook verliefd?
Steve: 'We zagen elkaar vaak en deden veel samen. Maar altijd was mijn vrouw in de buurt of was Miekes vriend erbij. Zelf stonden wij er in het begin dus niet echt bij stil dat we gevoelens kregen voor elkaar.'
Mieke: 'Tot Steve me op een avond naar huis bracht en die eerste kus er kwam...'
Compleet onverwacht?
Steve: 'Ja en nee. Omdat ik getrouwd was en Mieke een vriend had, lieten we die gevoelens in eerste instantie niet toe. Maar toch waren we allebei, zonder het van elkaar te weten, op het internet al van alles beginnen opzoeken over neef-nichtrelaties.'
Mieke: 'We voelden al lang dat we elkaar nog moeilijk konden missen. we ging regelmatig een heel weekend samen op stap. En iedere keer zag ik op tegen zondagavond, wanneer ik weer afscheid moest nemen van Steve voor de rest van de week. Maar de echte bevestiging van onze wederzijdse gevoelens, kregen we pas door die kus.'
Welk gevoel gaf dat?
Mieke: 'Ik sloeg eerst compleet in paniek. Ik was 17, was verliefd op een jongen van 8 jaar ouder, die op de koop toe getrouwd was. En hij was mijn neef! Slechter kon ik het moeilijk treffen.'
Steve: 'Ook bij mij staken meteen heel veel twijfels de kop op. Maar toch hebben we meteen gezegd: geen sorry, geen spijt. We hadden onszelf behoorlijk in nesten gewerkt. Maar eigenlijk waren we van in het begin al overtuigd van onze liefde voor elkaar.'
Wat hebben jullie daarna gedaan?
Steve: 'Eerst hebben we allebei heel hard geprobeerd om ons tegen die gevoelens te verzetten. Maar na drie slapeloze nachten van zwaar afzien waren we allebei een wrak. Mieke kon zich op school niet meer concentreren. Ik kon er mijn hoofd niet meer bij houden op mijn werk.'
Mieke: 'We konden elkaar gewoon niet meer missen, maar we wilden ook geen vuil spel spelen met onze omgeving. Het is nooit onze bedoeling geweest om onze partners te bedriegen. Daarom hebben we na die drie ellendige dagen ook de knoop doorgehakt en hebben we allebei een einde gemaakt aan onze relatie.'
Die beslissing werd door jullie partners allicht niet op applaus onthaald.
Steve: 'Nee, natuurlijk niet. Ook al was mijn vrouw er altijd bij geweest als we tijdens het weekend samen op stap gingen, ze had blijkbaar toch niet zien aankomen dat Mieke en ik zouden vallen voor elkaar.'
Mieke: 'Ik voelde mij heel schuldig tegenover Steve zijn vrouw. Zij was ondertussen een goede vriendin geworden. Maar ook tegenover mijn vriend voelde ik me slecht. Ik was nog maar 17, maar we waren toch al meer dan twee jaar samen. Als ik daar nu op terugkijk, was dat zo'n verschrikkelijke periode...'
Hoe reageerde de rest van de familie op jullie relatie?
Steve: 'Alsof er een bom ontploft was. Op de mama van Mieke na, kon niemand begrip opbrengen voor ons. Omdat Mieke op dat moment nog minderjarig was, zijn we zelfs heel bang geweest dat ze ons van elkaar weg zouden houden.'
Mieke: 'Voor mijn moeder kwam onze beslissing niet als een verrassing. Zij heeft het ook vrij snel aanvaard. Met mijn vader had ik geen contact meer sinds de scheiding van mijn ouders.'
Steve: 'Mijn vader is het nieuws te weten gekomen van Miekes mama. Innerlijk had hij het er erg moeilijk mee, maar hij heeft het nooit echt aan ons getoond. Mijn grootouders daarentegen, die hebben me serieus de les gespeld. Die konden het niet aanvaarden dat ik mijn vrouw verlaten had, en dan al zeker niet voor mijn nicht. Ze vonden dat ik er maar een vieze soep van gemaakt had. Mijn zus heeft vlakaf gezegd dat ze Mieke nooit als haar schoonzus zal aanvaarden. Iedereen in de familie verweet mij dat ik geen waarden en normen had.'
Kregen jullie in jullie vriendenkring wel steun?
Mieke: 'Niet echt, nee. Op school verklaarden me ze me gek. Ik ben verschillende vriendinnen verloren door mijn relatie met Steve. En als we samen uitgingen, en ik gaf een Steve een kus, werden we vol afschuw bekeken.'
Steve: 'Op mijn werk is de situatie zelfs zodanig geëscaleerd dat ik ontslag heb moeten nemen omdat ik het niet langer aankon om constant commentaar en kritiek te moeten slikken op onze relatie. In plaats van me te steunen, duwden mijn collega’s me liever nog dieper de put in. Na een half jaar heb ik het opgeven en ben ik opgestapt.'
In Nederland is het verboden voor neef en nicht om te trouwen. In België kan het gelukkig wel.
Jullie relatie heeft duidelijk heel wat opofferingen gevraagd.
Steve: 'Eigenlijk zijn we bijna alles en iedereen verloren, door voor onze liefde te kiezen. We zijn samen door een heel moeilijke periode gegaan. En toch hebben we nooit aan onze beslissing getwijfeld.'
Mieke: 'Juist omdat we het zo moeilijk hebben gehad, zijn we nóg dichter naar elkaar toegegroeid. We hebben heel hard gevochten voor onze liefde en zijn er als koppel alleen maar sterker door geworden.'
Steve: 'Ook praktisch heeft het ons veel moeite gekost. Omdat we ver uit elkaar woonden, legde ik elke dag bijna 200 kilometer af om ’s nachts, na mijn werk in het restaurant, nog bij Mieke te kunnen slapen. Daarom hebben we na zes maanden de knoop doorgehakt om te gaan samenwonen. Mieke heeft nog een zevende jaar kinderzorg gestudeerd toen we al samenwoonden. In het weekend werkte ze in het Kruidvat om te kunnen bijdragen in onze kosten, en tijdens de week ging ze naar school. En toen we drie jaar samen waren, zijn we getrouwd.'
Hebben jullie op voorhand geïnformeerd of dat kon in België?
Steve: 'Ja, we zijn dat zelfs speciaal op het gemeentehuis gaan vragen. En daar zeiden ze dat het kon. In Nederland is een huwelijk tussen neef en nicht verboden, in België mag het wel.'
Mieke: 'Voor mij was dat een grote opluchting. Ik droomde er al van klein meisje van om ooit te kunnen trouwen. Voor mij was dat heel belangrijk.'
Kreeg jullie huwelijk al iets minder tegentand?
Steve: 'Ja, de nieuwe vrienden die we als koppel gemaakt hebben, wisten van in het begin hoe de vork in de steel zit. En als we nieuwe mensen leren kennen die opmerken dat we dezelfde familienaam dragen, zeggen we ook meteen dat onze vaders broers zijn, en wij dus neef en nicht.'
Mieke: 'We spelen geen verstoppertje. Wie ons niet aanvaardt zoals we zijn, die hoeven we niet in onze omgeving.'
We hebben een DNA-onderzoek laten doen voor we aan kinderen begonnen. Gelukkig gaat alles voorlopig goed met de baby.
Trouwen als neef en nicht is een ding. Maar samen gezonde kinderen krijgen, is nog iets anders.
Mieke: 'Inderdaad. Omdat mijn kinderwens heel groot is, zijn we vrij snel naar het centrum voor genetisch onderzoek gestapt in Antwerpen. Allebei hebben we een uitgebreid DNA-onderzoek laten doen. Een koppel dat beiden drager is van het mucogen, kan eigenlijk geen gezonde kinderen krijgen.'
Steve: 'Ik bleek uiteindelijk drager te zijn. Maar ik heb het gen gelukkig geërfd van mijn moeder. Mocht het aan vaderskant zijn doorgegeven, dan was de kans groot dat Mieke het ook had meegekregen. Maar Mieke is geen drager. Ze is nu 28 weken zwanger.'
En met de baby gaat alles goed?
Mieke: 'Ja, op twaalf weken zwangerschap hebben we een NIPT-test laten uitvoeren en hebben ze ook de kans op een kindje met het syndroom van Down kunnen uitsluiten. Tot hiertoe gaat alles prima. We hebben een heel lange weg moeten afleggen, maar kijk, onze liefde heeft overwonnen. In februari wordt ons dochtertje geboren en worden we het gelukkige gezin waar ik al heel mijn leven van droom.'
Interview: Jill De Bont
Foto's: Tine Schoemaker
Werd jouw leven ook van de ene op de andere dag overhoop gegooid? Beleefde jij ook iets wat je voor altijd zal bijblijven? Of heb jij nog een ander sterk verhaal dat je met ons wil delen? Mail het via strafverhaal@flair.be en we nemen graag met jou contact op.
Lees meer straffe verhalen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
