‘Maar de kleuter houdt er een andere mening en slaaproutine op na.’
‘Onze slaap is heilig en onze slaapkamer is de enige ruimte in huis die echt van ons is’
Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
‘Het rood matrasje’ was vroeger een begrip in ons gezin. Het was een zeteltje dat uitgeklapt kon worden tot een matrasje. En het was rood, tegen alle verwachtingen in. Dat ding werd nu en dan opengegooid voor verschillende redenen. Nu eens was het een logeerbedje voor vriendinnetjes, dan weer diende het voor een van ons. Voor het kind dat nood had om dicht bij onze ouders te zijn, omdat het hoofd vol zat met nachtmerries of de slaapkamer met muggen. Hoe dan ook: als het rood matrasje erbij werd gehaald en er geen logés waren, was dat slecht nieuws voor mijn ouders.
Ik heb andere ouders al vaak horen vertellen over hoe hun kinderen bij hen in bed of op de slaapkamer slapen. Soms de hele nacht, soms stukken van die nacht, soms zelfs door de dag. Het zou voor hen de gemakkelijkste oplossing zijn, of die waar de meeste slaap gesprokkeld wordt voor alle betrokken partijen.
Nadat onze kinderen als baby best lang op onze slaapkamer sliepen, waren mijn vriend en ik het erover eens dat ze in hun eigen slaapkamer de nachten zouden ingaan, verderzetten en beëindigen. Onze slaap is heilig en onze slaapkamer is de enige ruimte in huis die echt van ons is en dat wilden we graag zo houden. Voor de peuter is dat geen probleem.
De kleuter daarentegen houdt er een andere mening en slaaproutine op na. Een tijdlang stond ze elke nacht aan ons bed met haar hele collectie knuffels in de aanslag, telkens om een andere reden. Het was te koud, te warm, te licht, te donker, te stil of te luid. Elke reden was goed als middel om haar doel te bereiken: bij ons in bed verder slapen. Keer op keer leidde het tot een discussie waarin wij dachten dat we consequent moesten zijn maar dat toch niet waren, waarna zij tussen ons in belandde, verder sliep en wij wakker lagen – elk met een been, teen of knie in onze rug. Iedere nacht was het gedoe en toen ik op een nacht uit ellende en slaaptekort overwoog om gewoon op de grond verder te slapen, besloot ik online een matrasje te kopen.
Het grijs matrasje is nu een begrip in mijn gezin. Het is een zeteltje dat uitgeklapt kan worden tot een matrasje. En het is grijs, tegen alle verwachtingen in. Dat ding wordt nu en dan opengegooid voor één reden: de kleuter.
’s Nachts verhuist ze zichzelf en haar collectie knuffels naar dat matrasje, al gebeurt dat niet zonder mij eerst mee te sleuren naar het toilet, alwaar ze mij verblindt met het licht dat ze plots aan knalt. Maar daarna slaapt ze verder op dat matrasje, in de liefdevolle nabijheid die ze nodig heeft. De afstand die wíj soms eens nodig hebben, is daaraan blijkbaar ondergeschikt. We hebben al meer slaap op deze manier. En als ouder kan je echt niet alles hebben.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
