'Dit is een ode aan de uitstellers, de ik-doe-het-morgen-wellers. Want geef toe: wat is zaliger dan naar morgen doorschuiven wat je vandaag al doen moest?'
COLUMN: ‘Uitstellers lijken onambitieus, maar het zijn harde werkers in het diepst van hun gedachten’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Dit is een ode aan de uitstellers, de ik-doe-het-morgen-wellers. De deadlinepoepers en mañana-roepers. Want geef toe: wat is zaliger dan naar morgen doorschuiven wat je vandaag al doen moest? Tegenstanders zeggen dat uitstellers lui zijn, maar niets is minder waar. Het zijn per definitie avonturiers. Denk maar aan de adrenalinekick die je krijgt wanneer het benzinelampje op je dashboard aanspringt en je in plaats van braaf het eerste tankstation binnen te rijden tóch nog 30 kilometer doortuft. Living on the edge op maat van de gewone mens.
Uitstellers houden van een uitdaging. Terwijl mindere medeburgers wekelijks naar de glasbak gaan, laten zij het leeggoed zo hoog opstapelen dat de tocht een epische expeditie wordt. Bovendien sparen ze op die manier een wandeling of twee uit. Van slim timemanagement gesproken. Uitstellers zijn uiterst efficiënt. In de kloof van tijd die hun uitstelgedrag creëert, ontstaat ruimte voor nuttige zaken, zoals je nagels lakken of je kleerkast op kleur sorteren. Alles behalve datgene wat eigenlijk gebeuren moest. Uitstellers lijken misschien onambitieus, maar het zijn harde werkers in het diepst van hun gedachten.
Nu kan een romance tussen twee uitstellers ook tot problemen leiden. Belangrijk is om af te spreken wie wat op de lange baan mag schuiven.
Als de inleverdatum voor rapport X of artikel Y onherroepelijk nadert, typen ze sneller dan hun schaduw. Op zoek naar pit in een relatie? Date een uitsteller! Niet alleen zullen ze je telkens weer weten te verrassen met hun onvoorspelbaarheid, ook in de slaapkamer is hun grootste talent waardevol. Bericht aan alle vlugge jongens: stel dat hoogtepunt eens uit. Procrastineren valt te leren.
Nu kan een romance tussen twee uitstellers ook tot problemen leiden. Belangrijk is om af te spreken wie wat op de lange baan mag schuiven. Zo treuzelt mijn lief graag met de boekhouding en ik met het huishouden. Dus vul ik zijn belastingaangifte in terwijl hij het zout van de vaatwasser bijvult en kuist hij de droogkastfilter uit terwijl ik facturen betaal. Iedereen blij.
Op de werkvloer wordt uitstelgedrag vooralsnog niet geapprecieerd. Onder journalisten – en dan vooral hun bazen – geldt een heilig geloof in punctualiteit. De laptop is ons altaar en de deadline onze god. Ketters worden scheef bekeken en verplicht tot boetedoen. Vijf weesgegroetjes en drie verontschuldigende e-mails naar de chef eindredactie. Dat doet mij eraan denken dat het maandagochtend is en ik nog welgeteld enkele minuten heb om deze column in te leveren. Een dag niets uitgesteld is een dag niet geleefd.
Deze column verscheen in Flair op 28 augustus 2018.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
