Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Bekijk het als een aflevering van "Too Hot to Handle" waarin de hele cast gekust heeft, maar niemand dat durft toe te geven.'

COLUMN: ‘Als het om sociaal contact gaat, buigen we collectief de regels’

Catherine Kosters

Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze in deze column elke week haar avonturen.


Over bubbels en huisbezoeken


‘Als je een kast wil openen, vraag het dan even’, zegt ze. ‘Ik doe het wel voor jullie.’ De mevrouw van het immokantoor leidt ons door een smalle gang richting keuken. Ze draagt plastic handschoenen en gebaart naar de bus desinfecterende gel met een pompje op tafel. Nu de lockdown light langzaam opgeheven wordt, kunnen we weer op huisbezoek, samen met alle andere gegadigden.

Als die tijd in isolatie iets duidelijk gemaakt heeft, dan wel het belang van een aangename thuis. Die hebben mijn lief en ik nu al, maar ons appartementje liet tijdens de quarantaine toch wat te wensen over. Ruimte voor een extra bureau, bijvoorbeeld, zodat ik gedurende een eventuele tweede golf niet in de living moet werken, en een tuin, gezien we de laatste maanden amper daglicht zagen. Terwijl meer gefortuneerde zielen een gezonde corona-tan kweekten op ligstoel of gazon, werd mijn sowieso al victoriaanse teint nog verder verbleekt door de blauwe schijn van mijn laptopscherm.

Na de social-distancingdans eindigt de familie-BBQ met twerken op minder dan 1,5 meter afstand.


Maar terug naar dat huisbezoek. Kijken mag, aanraken niet, dus lopen we ongemakkelijk en met onze armen gekruist achter de immodame aan. Voor elke nieuwe kamer voeren we een bizar beleefheidsritueel uit: ‘Na u!’ ‘Nee, na u!!’ Om vervolgens op elkaar te botsen in de deuropening. Ik struikel bijna op de trap uit angst om de leuning vast te pakken en mijn lief moet zich inhouden om niet kloppend naar draagmuren te speuren, nochtans een van zijn specialiteiten. Op het einde van de tour laat de gids ons nog even ‘alleen’ rondkijken, wat wil zeggen dat wij nogmaals door het huis schuifelen terwijl zij angstvallig in de gaten houdt of we écht niks aanraken.

In afwachting van een nieuwe woonst heb ik de mensen in onze bubbel zorgvuldig uitgekozen: mijn zus en schoonbroer, die een appartement met zonnig terras gekocht hebben, en mijn andere zus en mijn moeder, die over een zwembad beschikken. Ik geloof dat de uitverkorenen technisch gezien onder één dak moeten wonen, maar dat bleek in ons geval onmogelijk.

Daarbij: als het om sociaal contact gaat, buigen we collectief de regels. De ene helft van mijn vriendenkring treedt de voorschriften slechts lichtjes met de voeten, terwijl de andere helft ieder weekend in een nieuwe bubbel doorbrengt. Geen mens durft nog met de vinger te wijzen, want iedereen is schuldig. Bekijk het als een aflevering van Too Hot to Handle waarin de hele cast gekust heeft, maar niemand dat durft toe te geven.

Een familiebarbecue begint als awkward social-distancingdans en eindigt met getwerk op minder dan anderhalve meter afstand. Misschien niet helemaal volgens het boekje, maar we doen ons best en wassen na elk omgestoten glas cava onze handen. Volhouden, daar draait het om, en dat gaat nu eenmaal beter in het juiste gezelschap. Het liefst een dat al een droomhuis met tuin of dakterras heeft.

Meer columns van Catherine:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '