'Het heeft lang geduurd voor ik het durfde toe te geven. Aan mijn lief en aan mijzelf. Dat ik het alleen niet meer aankon, dat ik hulp nodig had. Poetshulp meer bepaald.'
COLUMN: ‘Toen de poetsvrouw voor de deur stond, had onze flat er nog nooit zo proper uitgezien’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Het heeft lang geduurd voor ik het durfde toe te geven. Aan mijn lief en aan mijzelf. Dat ik het alleen niet meer aankon, dat ik hulp nodig had. Poetshulp meer bepaald. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat hij niets uitsteekt. Integendeel. Bij radicaal egalitaire millennials zoals wij worden huishoudelijke taken minutieus verdeeld. Hij kookt, ik poets. Hij doet de boodschappen, ik de was. Ondanks deze efficiënte opsplitsing kan ik mijn deel van de afspraak bij wijlen niet langer baas. Happy wife, happy life, wil het ouderwetse spreekwoord, maar van twee keer per dag de zetel stofzuigen – we hebben een kat – en twee uur per dag T-shirts opvouwen – we hebben veel kleren – word ik allesbehalve gelukkig. Dus zat er maar één ding op: back-up inschakelen.
Vroeger hadden wij een poetsvrouw die dubbelde als babysitter omdat de babysitter het tot rechterhand van mijn moeder had geschopt. Na de dood van mijn vader ontwikkelde ons gebroken gezin zich tot matriarchale maatschappij vergelijkbaar met een troep hyena’s, maar dat is voer voor een ander verhaal. Nu heb ik poetsvrouw altijd een lelijk woord gevonden. Kuisvrouw is zo mogelijk nog erger, om van werkvrouw nog maar te zwijgen. Het doet mij denken aan ‘The Handmaid ’s Tale’. Dus noem ik de huishoudster in kwestie steevast bij haar voornaam. Mijn ma kon rekenen op Renate, ik hoop dat Diana orde op zaken zal komen stellen.
Nu heb ik poetsvrouw altijd een lelijk woord gevonden. Kuisvrouw is zo mogelijk nog erger, om van werkvrouw nog maar te zwijgen.
Diana staat hoog aangeschreven. Ze komt al jaren over de vloer bij een van mijn collega’s en is drukbezet. Ik stond maandenlang op de wachtlijst vooraleer ik van haar diensten gebruik mocht maken. Toen het bijna zo ver was, vroeg mijn collega doodserieus: ‘Je spreekt toch Spaans?’ Dus haalde ik Googlos Translatos boven en sms’te haar in mijn beste Jommekes-Spaans: ‘¡Hola Diana! No hablo espagñol, maaros wij hebenos un katos. Is datos okayos?’ Daarop ontving ik de volgende reactie: ‘Hey Catherine, geen probleem ;)’ waaruit ik kon opmaken dat Diana 1. niet allergisch is en 2. perfect Nederlands spreekt. Hoe zeg je dikke afgang in het Spaans?
Op onze eerste afspraak wilde ik die slechte indruk koste wat kost uitwissen, dus schoot ik in actie. Ik stofte af en ruimde op alsof mijn leven ervan afhing. Sorteerde de schoonmaakproducten, schrobde de wc-pot en beval de kat om braaf te zijn. Op het moment dat de deurbel ging, had ons appartement er nog nooit zo proper uitgezien. Er mag dan haar op mijn Spaans staan, maar tenminste níét op de zetel.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
