Nele Reymen

COLUMN: ‘Ik liet drie streepjes op mijn pols tatoeëren: voor elk boek eentje’'Vandaag heb ik geen streepjes meer nodig om me te herinneren aan wie ik ben.'

COLUMN: ‘Zelfs als je heel de rit zonder enig probleem doorstaat, kan er áltijd nog iets mislopen’'Een voorzichtige proficiat. Dat was wat de dokter me wenste toen hij mijn eerste zwangerschap bevestigde.'

COLUMN: ‘Sinds wij voor gezinsuitbreiding kozen, mag die baby er al zijn van mij’'Als vrouw kan je daar niet níét mee bezig zijn, ook al doe je voor de buitenwereld en misschien zelfs je partner alsof.'

COLUMN: ‘Ik zou mijn lief nooit overtuigen om nog een kindje te maken. Wat dan als ik win?’'Dan zouden we een baby krijgen waarvoor ik me in mijn eentje verantwoordelijk zou voelen.'

COLUMN: ‘Hoe vaak moet ik mezelf nog de vraag stellen of ik een tweede kindje wil?’'Door de band genomen zie ik alleen nadelen aan die hele rit nog een tweede keer uitzitten.'

COLUMN: ‘Het gevoel dat de hele wereld mag ontploffen, behalve zij en ik, is blijven hangen’'Plannen heb je altijd, al bestaan ze uit "nietsdoen". En met een kind veranderen al die plannen.'

COLUMN: ‘Vervang je zélf de pamper of doe je alsof je het niet gezien hebt en laat je het voor je lief?’'Dát is de ultieme relatietest.'

COLUMN: ‘Met een likje verf op je nagels lijkt het alsof je het gemaakt hebt in het leven’'Maar toen kreeg ik dus een kind. Mijn focus verschoof van mijn nagels naar het kind.'

COLUMN: ‘Er is één groot nadeel aan tanden bij een peuter: ze moeten worden gepoetst’'Ons avondritueeltje eindigt meestal in een gevecht om de tandenborstel, waarbij mijn dochter in mijn vinger bijt.'

COLUMN: ‘Op een dag hoopte mijn vriend een man te zijn. Een man met een gereedschapstoren.’'Ondertussen zijn we al een tijdje verder en staat dat ding stof te verzamelen in het berghok.'

COLUMN: ‘Laat me de straat oversteken met mijn dochter en ik zeg wie je bent: een ouder of niet’'De manier waarop wij met z’n tweeën de straat oversteken, is op zijn minst gezegd speciaal.'

COLUMN: ‘Na lang nadenken kon ik maar één familietraditie bedenken: kokoscake’'Net zoals mijn moeder zichzelf ooit in mij herkende, zag ik mezelf in mijn dochter. Met chocolade in elke mondhoek.'

COLUMN: ‘Mijn ouders verlaten het huis waar ze me grootbrachten en dat is een ding. Een moeilijk ding.’'Het ging niet over "weg" of "houden". Het ging over verhalen die nog verteld moesten worden.'

COLUMN: ‘We zouden trouwen om alles geregeld te hebben als we zouden scheiden’'"Zijn jullie van plan om te trouwen?" Ik giechelde, mijn vriend kuchte.'

COLUMN: ‘Ze zei “kak”, terwijl er een soort watervalgeluid van tussen haar bilwangetjes ontsnapte’In de voorbije vier weken lockdown leerde Nele haar dochter dingen benoemen, tot en met haar eigen kak.

COLUMN: ‘Wordt mijn kind sterk door haar plots uit haar veilige cocon te stampen?’‘Daar worden ze sterk van’, sprak een vader Nele sussend toe toen ze een traan liet aan de opvang.

COLUMN: ‘Echt spelen voor het plezier? Dat zijn we ergens onderweg verleerd.’‘We moeten meer aan floorplay doen’, zei Nele onlangs tegen haar vriend.

COLUMN: ‘Het is nog steeds een ding: poppen voor meisjes en auto’s voor jongens’'"Het Porschke" was het eerste speelgoedje waar mijn dochter echt aan gehecht was.'

COLUMN: ‘Iemand had een stuk wang van mijn kind onder zijn nageltjes en zou daarvoor moeten boeten’'Ouders zijn vergevingsgezind, empathisch en menslievend, tot een ander kind iets doet wat hun kind nooit zou doen, zoals een trek of duw geven.'

COLUMN: ‘”Zij maakt het jou niet moeilijk, je maakt het jezelf al de hele dag moeilijk”, zei mijn vriend’'Ik besefte dat hij gelijk had. Ik had mijn eigen slechte humeur misschien een tikje te veel op haar geprojecteerd.'

12345