column nele

COLUMN: ‘Ik slikte de brok in mijn keel weg terwijl zij haar laatste portie moedermelk dronk’'Het flesje was snel leeg en ik besefte dat we effectief een jaar hadden gehaald, zij en ik. Voldaan nestelde ze zich tegen mijn borst, en tranen van geluk welden op in mijn ogen.'

COLUMN: ‘Voor haar is het allemaal goed zoals het is. Ze neemt genoegen met de dingen die binnen haar bereik liggen’'Monkey see, monkey do, en als mijn dochter mij zou zien kruipen, ging zij dat vast ook doen.'

COLUMN: ‘Een weekendje weg? Ik wilde het liefst gewoon een weekendje thuisblijven…’'Mijn kind wegdoen voor mijn plezier? Dat voelde alsof ik haar in de regen met een lei­band aan een paaltje vastbond om zelf te gaan winkelen en nooit nog terug te komen.'

COLUMN: ‘Het lijkt alsof er kleine kartelmesjes uit haar vingertoppen groeien’'Dat mijn kind handen blijkt te hebben zoals Edward Scissorhands, die een hele tuin kon snoeien met zijn scharen, daar kan mijn brein niet bij.'

COLUMN: ‘Bots één keer met een buggy tegen iemands hielen en je zit met een janker. En het is niet de baby’'Maar een buggy staat gelijk aan een kind. En dat staat dat weer gelijk aan potentiële geluidsoverlast. Want een kind kan wel eens huilen. Luid, meestal.'

COLUMN: ‘Plots voelde ik de baby schoppen. Verwarrend, want ze zit al zeven maanden niet meer in mijn buik’'Fantoomschopjes. Een ding, volgens de wetenschap. Bijna de helft van de moeders voelt die schopjes van hun al geboren baby nog, soms zelfs jaren na de bevalling.'

COLUMN: ‘Ondanks mijn grote vertrouwen in Tena Lady moest ik mijn plasprobleem fiksen’Nele bracht een bezoekje aan de postnatale kine.

COLUMN: ‘Zit ze wel goed in die draagzak of bezorg ik haar een chronische hernia?’'De echte vraag die ik op zo’n moment wil stellen, is of ik mijn baby wel op een degelijke manier in leven hou.'

COLUMN: ‘Geen kinderliedjes, geen gekke geluidjes. Ik moet haar gewoon vasthouden. Er zijn. Mama zijn’Nele heeft het deze week over crisismomenten.

COLUMN: ‘Ik had moeten weten dat niet alles wat er gemakkelijk uitziet ook gemakkelijk is’'Het deed me denken aan de tekeningen in de folders over de bevalling. Daar lachte ook iedereen toen er geduwd moest worden.'

COLUMN: ‘Het schuldgevoel kwam en ging. Maar sinds de baby er is, blijft het’'Als zij me dan met haar onschuldige ogen aankijkt, valt dat schuldgevoel als een blok op mij en beginnen mijn borsten ongegeneerd melk te lekken.'

COLUMN: ‘Na twee dagen wist ik helemaal nog niet hoe het was om mama te zijn. Ondertussen weet ik dat wel’'Het is een kwestie van de lat niet te hoog te leggen, dat hele moedergedoe, want het is maar al te verleidelijk om over die lat heen te springen.'

COLUMN: ‘Zelfs als ze haar maaginhoud over mijn schouder drapeert, heb ik het gevoel dat ik overloop van dankbaarheid’'Soms fluister ik ‘dankjewel’ in haar oor. En in dat van mijn vriend.'

COLUMN: ‘Ik had nooit gedacht zo gelukkig te worden van mijn baby die zo hard aan mijn tepel zuigt dat die driedubbel zo lang wordt’'Toen ze me op voorhand vroegen of ik borstvoeding wilde geven, bleef ik altijd neutraal.'

COLUMN: ‘Met mijn kind halfweg in het geboortekanaal ging ik mijn eigen grenzen en schaamte voorbij. Ver voorbij’'De eerste horde had ik al genomen zodra ik een epidurale verdoving gekregen had en niet meer kon onderscheiden of ik nu vruchtwater, urine of stoelgang verloor.'

COLUMN: ‘Op een donderdagavond kon ik de komst van onze dochter aankondigen: “Ik denk dat ik in mijn broek geplast heb!”‘'Dat mijn vriend meer uitging van urineverlies in plaats van gebroken water probeer ik nu nog te vergeten.'

COLUMN: ‘Ik werd triest omdat ik niet wist hoe mijn dochter eruitzag. Het enige wat ik had gezien, was de bovenkant van haar hoofdje.’'Alleen, liggend op mijn kraambed, leerde ik op foto het gezicht van mijn dochter kennen. Ze leek op iedereen behalve op mij.'

COLUMN: ‘Eindelijk kon ik haar en zij mij besnuffelen en liefhebben. Niets was nog zoals het was’'Het was in haar naakte, klamme lijfje dat ze eerst op mij was gelegd en vervolgens weggenomen werd.'

COLUMN: ‘De “voor” is het leven zonder kind, de “na” gaat over alles met kind. Overweldigend’'Met als breuklijn tussen die twee een toepasselijke knip of scheur tussen mijn benen.'

COLUMN: ‘De een vindt een bevalling prachtig, de ander heeft het over beelden die op z’n netvlies gebrand zijn’'In een relatie is het onvermijdelijk dat je stukje bij beetje wat van je godinnenstatus moet inleveren.'

12