column nele

COLUMN: ‘Ik moest kiezen: mijn kind of de buggy. Allebei toch wel wat waard.’'Zodra ik thuis was, begon ik te huilen. Omdat ik niet sneller had gereageerd, en omdat ik er plots tien andere grootse angsten bij had.'

COLUMN: ‘Duizend vragen schoten door mijn hoofd. Hoe krijgt ze die baby in die draagzak?’'De volgende keer dat ik haar tegenkom, ga ik haar naam roepen. Ik zal enthousiast zwaaien en mijn duim in de lucht steken.'

COLUMN: ‘Haar eigen ontlasting vindt ze interessanter om mee te spelen dan badspeelgoed’Nele heeft het over de opvoedingstechniek van erkenning en herkenning.

COLUMN: ‘Positief opvoeden? Mijn dochter lacht me uit terwijl ze met haar hoofd schudt.’'Als ouder word je nu vriendelijk verzocht om niet langer nee te zeggen tegen je kinderen.'

COLUMN: ‘Dat meisje met de hotpants was niet mijn dochter, maar ze was wel iemands dochter’'Het was de eerste keer dat ik op zo’n manier opkwam voor mijn dochter, meer dan voor mezelf. En ik sprak voor alle dochters, alle moeders.'

COLUMN: ‘Ik slikte de brok in mijn keel weg terwijl zij haar laatste portie moedermelk dronk’'Het flesje was snel leeg en ik besefte dat we effectief een jaar hadden gehaald, zij en ik. Voldaan nestelde ze zich tegen mijn borst, en tranen van geluk welden op in mijn ogen.'

COLUMN: ‘Voor haar is het allemaal goed zoals het is. Ze neemt genoegen met de dingen die binnen haar bereik liggen’'Monkey see, monkey do, en als mijn dochter mij zou zien kruipen, ging zij dat vast ook doen.'

COLUMN: ‘Een weekendje weg? Ik wilde het liefst gewoon een weekendje thuisblijven…’'Mijn kind wegdoen voor mijn plezier? Dat voelde alsof ik haar in de regen met een lei­band aan een paaltje vastbond om zelf te gaan winkelen en nooit nog terug te komen.'

COLUMN: ‘Het lijkt alsof er kleine kartelmesjes uit haar vingertoppen groeien’'Dat mijn kind handen blijkt te hebben zoals Edward Scissorhands, die een hele tuin kon snoeien met zijn scharen, daar kan mijn brein niet bij.'

COLUMN: ‘Bots één keer met een buggy tegen iemands hielen en je zit met een janker. En het is niet de baby’'Maar een buggy staat gelijk aan een kind. En dat staat dat weer gelijk aan potentiële geluidsoverlast. Want een kind kan wel eens huilen. Luid, meestal.'

COLUMN: ‘Plots voelde ik de baby schoppen. Verwarrend, want ze zit al zeven maanden niet meer in mijn buik’'Fantoomschopjes. Een ding, volgens de wetenschap. Bijna de helft van de moeders voelt die schopjes van hun al geboren baby nog, soms zelfs jaren na de bevalling.'

COLUMN: ‘Ondanks mijn grote vertrouwen in Tena Lady moest ik mijn plasprobleem fiksen’Nele bracht een bezoekje aan de postnatale kine.

COLUMN: ‘Zit ze wel goed in die draagzak of bezorg ik haar een chronische hernia?’'De echte vraag die ik op zo’n moment wil stellen, is of ik mijn baby wel op een degelijke manier in leven hou.'

COLUMN: ‘Geen kinderliedjes, geen gekke geluidjes. Ik moet haar gewoon vasthouden. Er zijn. Mama zijn’Nele heeft het deze week over crisismomenten.

COLUMN: ‘Ik had moeten weten dat niet alles wat er gemakkelijk uitziet ook gemakkelijk is’'Het deed me denken aan de tekeningen in de folders over de bevalling. Daar lachte ook iedereen toen er geduwd moest worden.'

COLUMN: ‘Het schuldgevoel kwam en ging. Maar sinds de baby er is, blijft het’'Als zij me dan met haar onschuldige ogen aankijkt, valt dat schuldgevoel als een blok op mij en beginnen mijn borsten ongegeneerd melk te lekken.'

COLUMN: ‘Na twee dagen wist ik helemaal nog niet hoe het was om mama te zijn. Ondertussen weet ik dat wel’'Het is een kwestie van de lat niet te hoog te leggen, dat hele moedergedoe, want het is maar al te verleidelijk om over die lat heen te springen.'

COLUMN: ‘Zelfs als ze haar maaginhoud over mijn schouder drapeert, heb ik het gevoel dat ik overloop van dankbaarheid’'Soms fluister ik ‘dankjewel’ in haar oor. En in dat van mijn vriend.'

COLUMN: ‘Ik had nooit gedacht zo gelukkig te worden van mijn baby die zo hard aan mijn tepel zuigt dat die driedubbel zo lang wordt’'Toen ze me op voorhand vroegen of ik borstvoeding wilde geven, bleef ik altijd neutraal.'

COLUMN: ‘Met mijn kind halfweg in het geboortekanaal ging ik mijn eigen grenzen en schaamte voorbij. Ver voorbij’'De eerste horde had ik al genomen zodra ik een epidurale verdoving gekregen had en niet meer kon onderscheiden of ik nu vruchtwater, urine of stoelgang verloor.'

12