Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Anete Lusina via Pexels

'Ik kan de keren niet tellen dat ik ben nageroepen met “Amai, die tetten” of “Geil wijf”, en dat al sinds mijn vijftiende.'

5 vrouwen getuigen over seksuele intimidatie: ‘Recht voor me zat een man zich af te rukken in zijn busje’



We krijgen nog veel te veel (en dat is nog een understatement) te maken met seksuele intimidatie en agressie op straat, en daar willen we korte metten mee maken. We zwijgen niet langer over straatintimidatie. Daarom getuigen deze week in Flair verschillende sterke vrouwen over hun ervaringen met seksueel geweld. Ook deze lezeressen willen dat het stopt, en liever vandaag dan morgen.

Sarah (29) werd in Brussel belaagd door twee mannen.


‘Ik was in Brussel blijven slapen en moest vroeg opstaan om te werken, rond zes uur. Het was al licht toen ik naar het metrostation liep. Ineens zag ik vanuit mijn ooghoek een wit busje. Meteen had ik de reflex om het in de gaten te houden. Ik stapte tweehonderd meter verder, en plots reed het busje naast me. Er zaten twee mannen in: “Hé pssssttt, ma soeur.” Ik antwoordde kortaf dat ik hun zus niet was. “Ik geef je twintig euro als je instapt.” “Nee”, zei de ander. “Dertig en ik neuk je.” Ze lachten. Ik werd boos en voor ik het besefte, antwoordde ik: “Je zou beter je zus neuken, dat is gratis.” Ik begon te sprinten. Ze reden achter me aan. Ik liep een straat in waar ze niet met de auto in mochten. Ze riepen me na: “Vuile hoer, stukske aap...” Ik was toen 21 en ben nooit zo bang geweest.’



De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Lieselot (37) stapte naar de politie nadat een man zich voor haar woning aan het masturberen was.


‘Op een zondagochtend deed ik mijn gordijnen open. Recht voor me zat een man zich af te rukken in zijn busje. En nee, ik stoorde niet. Hij deed lustig verder. Ik werd zo woest dat ik op die auto wilde slaan en die kerel wilde afblaffen, maar heb de politie gebeld. Hij zag me bellen en is toen vertrokken. De politie is bij me thuis geweest. Ik heb het incident aangegeven, de nummerplaat klopte, de man is verhoord, ik herkende hem op de foto... Maar helaas is hij niet vervolgd. Ik snapte de term “aanranding van de eerbaarheid” wel ineens: zomaar een random piemel opgedrongen krijgen is walgelijk.’

Sam (21) wordt tijdens het fietsen regelmatig nagefloten.


‘Mijn vriendinnen en ik fietsen vaak in onze Chiro-rok, maar dragen daar dan een dikke trui op of een legging onder in de hoop geen ongewenste aandacht te trekken. Ik kan de keren niet tellen dat ik ben nageroepen met “Amai, die tetten” of “Geil wijf”, en dat al sinds mijn vijftiende. Zulke mannen vinden dat grappig en zijn dat wellicht na vijf seconden vergeten, maar wij vrouwen blijven daarmee rondlopen. Vroeger dacht ik: ligt het aan mij? Nu weet ik dat je outfit er niet toe doet en dat wij ons niet hoeven aan te passen, maar toch zal ik altijd op mijn hoede zijn als ik in mijn eentje een groepje jongens moet passeren. Da’s toch jammer?’

Ze riepen me na: ‘Vuile hoer, stukske aap...’ Ik was toen 21 en ben nooit zo bang geweest.

Ellis (27) werd achtervolgd door een onbekende man.


‘De straten waren verlaten om vijf uur ’s ochtends. Ik was net klaar met werken en vertrok naar huis. Ik moest amper een kwartiertje wandelen. Ik zette mijn koptelefoon op en vertrok. Even later merkte ik een auto op die stapvoets naast me reed. Het was een zwarte BMW. Ik gaf hem geen aandacht, maar hij begon: “Moet ik je niet thuis afzetten? Het is koud en er lopen toch veel engerds rond.” Ik negeerde hem en bleef wandelen, want hij was duidelijk een van die engerds. Hij bleef aandringen. Elke straat die ik in liep, sloeg hij in. Was het enkele richting, dan stond hij aan het andere einde te wachten. Na wat als een uur voelde, reed hij verder. Er gebeuren vaak genoeg vervelende dingen, maar dit voelde als een van de engste.’

Maëlle (30) durft sinds een incident ‘s avonds niet meer alleen naar huis wandelen.


‘Ik sloot het café waar ik werkte af en stapte naar huis, enkele straten verder. Ineens hoorde ik voetstappen. Mijn reflex: sleutels in de vuist, deo klaar en ik bel mijn zus op als getuige. Volgende stap: oversteken en hopen dat hij me niet volgt. Helaas... Mijn hart bonkte en ik begon te lopen. Ik hoorde zijn voetstappen versnellen. Ik ging steeds sneller. Net op tijd sloot ik de deur van mijn appartement achter me. Terwijl ik op de liftknop duwde, zag ik door de glazen deur nog net de man in de gang, die me met halfopen mond aanstaarde. Daarna vroeg ik telkens een collega om met me mee naar huis te stappen.’

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '