Elk huisje heeft zijn kruisje, elke familie zijn geheim. Soms een klein, andere keren heel erg groot. De papa van Silke (30) had een buitenechtelijke relatie met haar moeder. Zijn gezin weet niet van haar bestaan.
‘Zelf heb ik nooit anders geweten dan dat mijn papa een ander gezin had. Mijn mama vertelde me dat ook gewoon. Tot mijn derde was hij er nochtans altijd voor me geweest. Hij kwam vaak langs, bracht me één keer zelfs naar spoed, en was een echte papa voor me. Maar toen kwam het tot een breuk met mijn mama en koos mijn vader definitief voor zijn andere vrouw en hun gezin. Als kind was ik daar vaak boos over: mijn halfbroer en -zus kregen veel meer dan ik, want mijn vader verdiende goed de kost. Mijn mama daarentegen kreeg de eindjes maar moeilijk aan elkaar geknoopt. Ze had nog twee kinderen uit een eerder huwelijk en alleen voor drie kinderen zorgen was niet bepaald gemakkelijk. Mijn oudste broer is zestien jaar ouder dan ik en hij is eigenlijk altijd een soort vaderfiguur voor me geweest. Met Vaderdag gaf ik mijn knutselwerkje steevast aan hem. Hij was er altijd heel erg blij mee en ik gunde hem dat ook van harte, maar ergens deed het me ook veel pijn. Waarom kon ik niet gewoon een papa hebben?’
Ik wil hem niet pushen
‘Vierentwintig jaar lang hadden mijn vader en ik geen contact. Tot ik ernstig ziek werd en ik eindelijk de moed vond om weer contact te leggen. Een keer hebben we afgesproken, maar het was niet wat ik ervan had verwacht. De vele vragen waar ik mee zat, beantwoordde hij, maar wat hij zei, was niet altijd waar ik op had gehoopt. Dat hij de breuk met mijn moeder een geldige reden vond om ook met mij te breken, kan er nog steeds niet in. Ik kon of kan er toch helemaal niets aan doen? Waarom nam hij zijn verantwoordelijkheid nooit?‘
Ik stuur hem elk jaar een kaartje met zijn verjaardag en met kerst, en op Vaderdag krijgt hij een sms’je.
‘Sindsdien hebben we nog wel contact, maar niet veel. Ik stuur hem elk jaar een kaartje met zijn verjaardag en met kerst, en op Vaderdag krijgt hij een sms’je. Zelf kreeg ik dit jaar voor het eerst in al die tijd ook verjaardagswensen van hem. Stiekem hoop ik dat onze band in de toekomst toch verbetert en ik ook mijn halfbroer en -zus kan leren kennen. Maar ik wil hem niet te veel pushen, uit angst dat ik hem dan helemaal kwijt ben. Dat is het laatste wat ik wil.’
