Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Als hij werkte, mocht ik niet storen. Deed ik dat toch, dan begon hij me uit te schelden. "Laat me gerust, wijf."'

Michelle (27) was 3 jaar samen met de narcistische Alex

De redactie

Hij was charmant en lief, zij de ideale vrouw. Zijn prinses. Maar hij bleek een wolf in schaapskleren. Michelle (27) was 3 jaar samen met de narcistische Alex die haar bijna kapotmaakte.


‘Ik was 23 toen ik Alex leerde kennen. Ik zat achter de kassa in een supermarkt, en daar stond hij: stoer, mannelijk, sexy. Hij was een beetje een macho, maar dat vond ik aantrekkelijk. Ik heb zelf niet zoveel zelfvertrouwen en zijn praatjes raakten gevoelige snaren. Ik had net een moeilijke relatie achter de rug met een jongen die een zwaar ongeluk had gehad en een jaar had moeten revalideren. Dat had veel van me gevergd, en ik denk dat ik gewoon blij was dat er nu eens iemand voor mij zou zorgen. Of zo leek het toch.’

Foute focus


‘Het begin was goed, zoals een relatie moet zijn. We deden veel samen, gingen weekendjes weg, waren erg verliefd, de seks was goed. Maar natuurlijk waren er al signalen. Hij dronk te veel, rookte joints. Hij ontkende hardnekkig dat hij meer deed, maar ik heb hem verschillende keren verdacht van cocaïnegebruik. Hij werkte toen al heel hard, maar dat begreep ik. Hij probeerde iets van zijn leven maken. Maar zijn focus lag op den duur alleen op dat werken en geld verdienen, volgens hem omdat zijn vader dat er bij hem zo had ingepompt.’

‘Je moeder is gek’


‘Praten over gevoelens ging niet. Ik heb een moeilijke jeugd gehad: mijn vader heb ik nooit gekend en ik ben bij mijn grootouders opgegroeid omdat mijn mama mentale problemen had. Als ik het daar eens moeilijk mee had, was zijn standaardreactie: “Je moeder is gek, en je zus zou zich beter ophangen.” Als ik zei dat dat geen normale reactie was, ontplofte hij of negeerde hij me dagenlang. Ook voor zijn eigen moeder was hij erg hard. “Zij moet zo snel mogelijk sterven.” Dat is geen normale reactie, maar je grenzen van wat normaal is, verschuiven.

Alleen in het donker


‘Soms deed hij wel eens iets liefs. Dan gingen we een weekendje naar de Ardennen omdat hij daar tot rust kwam. Dan was niks hem te veel, kwam hij mij ’s avonds laat na zijn werk nog halen en reden we door. Ik zag dat als iets wat hij voor mij deed, maar eigenlijk draaide ook dat rond hem. Een keer ergens anders heen gaan, wilde hij niet. En hij gebruikte het als machtsmiddel.’

Ooit heeft hij me daar een keer een hele nacht alleen gelaten op een verlaten, donkere camping. Hij was zogezegd naar het vuurwerk met vrienden.


‘Ooit heeft hij me daar een keer een hele nacht alleen gelaten op een verlaten, donkere camping. Hij was zogezegd naar het vuurwerk met vrienden. Of hij gooide me uit de auto als we weg zouden gaan. “Ik heb nu geen zin in je, stap uit.” En dan moest ik maar zien hoe ik thuisgeraakte. Of hij zei dat we een weekendje weg gingen, ik ging gepakt en gezakt naar mijn werk, om me dan ’s avonds een sms’je te krijgen waarin hij afzegde. En ja, ik bleef dat pikken.’

Wakker liggen van schrik


‘Hij werkte veel, 16 uur per dag, en dan mocht ik hem niet storen. Ik mocht geen berichten sturen en zeker niet bellen. Als ik dat toch deed, begon hij me uit te schelden. “Laat me gerust, wijf”, zei hij. Hij beloofde me “vanavond nog langs te komen”, en dus sprak ik niet af met vriendinnen, maar zat ik op hem te wachten. Vaak tot 1 of 2 uur ’s nachts. Ik sliep niet en was bang dat hem iets was overkomen.’

Hij dronk immers altijd en moest dan nog naar huis rijden. Soms zei hij dat hij zou terugbellen en zette dan zijn gsm uit waardoor ik hem niet meer kon bereiken.


‘Ik werd er letterlijk ziek van. Hij dronk immers altijd en moest dan nog naar huis rijden. Soms zei hij dat hij zou terugbellen en zette dan zijn gsm uit waardoor ik hem niet meer kon bereiken. “Ik verbied je toch niet met je vriendinnen af te spreken?”, zei hij dan. Maar hij wist dat ik graag meer tijd met hem wilde en daar alles voor opzijzette.’

Portefeuille kwijt


‘Ik heb hem in de loop der jaren op zoveel leugens betrapt, klein en groot. Op een gegeven moment moest ik alles beginnen te betalen. Hij had zijn kaart toevallig niet mee of was zijn portefeuille kwijt. “Hij is in een gat op het bouwterrein gevallen”, zei hij dan. Toen ik hem een maand later met dezelfde portefeuille zag, hadden twee mannen die gevonden. Of nee, zijn moeder had een hele lade vol met dezelfde portefeuilles. Soms was het te belachelijk voor woorden wat hij zei, maar ik slikte het. Op den duur was het alsof hij nergens nog de waarheid over sprak.’

Definitief


‘Mijn breekpunt? Hartje winter had hij me weer gedumpt en uit zijn auto geschopt. Ik was zo mijn kluts kwijt dat ik te voet op een donkere baan naar zijn huis ben gewandeld, meer dan een uur verder. Toen ik uiteindelijk weer thuis stond, rillend van de kou, kon ik voor het eerst helder zien. Wat had ik hem met mij laten doen?’

We zijn het laatste anderhalf jaar misschien twintig keer uit elkaar gegaan, maar iedere keer paaide hij me met lieve woordjes en keerde ik toch terug.


‘Ik heb zijn nummer gewist en hem geblokkeerd op mijn telefoon. We zijn het laatste anderhalf jaar misschien twintig keer uit elkaar gegaan, maar iedere keer paaide hij me met lieve woordjes en keerde ik toch terug. Nu voelt het voor het eerst alsof het definitief is. En ik krabbel langzaam weer recht. Trek me op aan mijn familie en vrienden – diegene die ik overheb, want ik heb er veel verloren – en bezweer mezelf dat ik het nooit meer zo ver ga laten komen. Ik hoop dat het me lukt.’

Tekst: Kaatje De Coninck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '