Minnaressen die eindeloos wachten tot hun getrouwde lover zijn vrouw verlaat: die verhalen kennen we ondertussen wel. Maar wat met mannen die een affaire hebben met een vrouw die niet vrij is? Mich (34) heeft sinds twee jaar een relatie met een getrouwde vrouw.
‘Sonja is een bangelijke griet. Ik vind haar opwindend, sexy, werelds. Als ik bij haar ben, voel ik me een man. Ze heeft iets kwetsbaars, waardoor ik haar wil beschermen. We hebben zalige seks, fijne gesprekken. Ja, ook over haar huwelijk waarin ze niet meer gelukkig is. Al jaren niet meer. Ze wil weg bij haar man, maar dat wil ze niet halsoverkop doen. Hij heeft veel geld, macht ook, en ze is bang dat hij het haar heel moeilijk zou maken. Daar heb ik begrip voor.'
Ze vertelde me die eerste nacht al dat ze getrouwd was, maar het ging gewoon om een avontuurtje, ik lag er niet van wakker.
'Toen we elkaar leerden kennen, kwam ik zelf net uit een lange relatie, ik had het even gehad met de liefde. Het begon tussen ons als een onenightstand, eentje die smaakte naar meer. Ze vertelde me die eerste nacht al dat ze getrouwd was, maar het ging gewoon om een avontuurtje, ik lag er niet van wakker. Uiteindelijk was het zo goed geweest die nacht dat we elkaar zijn blijven zien. Fuck buddies, meer was het niet. Meer wilde ik ook zelf niet.'
Ik wilde verder. Mét haar. Want tussen de hete vrijpartijen door leerde ik haar kennen en werd ik écht verliefd.
'Maar toen we een jaar verder waren, begon het te wringen bij mij. Het was niet meer alleen leuk met haar. Ik wilde verder. Mét haar. Want tussen de hete vrijpartijen door leerde ik haar kennen en werd ik écht verliefd. Ik heb er lang tegen gevochten, maar ik moest het op een gegeven moment toegeven aan mezelf. Op een middag in een motel vertelde Sonja me dat we ermee moesten stoppen, omdat ze verliefd op me was geworden. Ik vond het de max natuurlijk, want ik voelde me helemaal hetzelfde.'
Ik weet dat ze voor mij kiest. Ik moet gewoon geduld hebben.
'Sinds dan praten we vaker en vaker over een leven samen. Ik heb mijn ongeduldige dagen, waarop ik vind dat ze wel heel veel tijd nodig heeft om weg te gaan bij haar man en ik het stemmetje dat zegt: “Misschien gaat ze helemaal niet bij hem weg” probeer te negeren. Maar ik weet dat ze voor mij kiest. Ik moet gewoon geduld hebben. Ze zou normaal gezien tegen de zomer weggaan, nu zegt ze "voor kerst". Dat pikt, maar wat moet ik? Haar daar gaan ontvoeren? Ik blijf geloven in haar. Ik kan niet anders.’
