Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Ze bekrassen de muren, besmeuren hun bed met chocolade en spuwen mijn eten uit.'

Liesbet (33) kan haar stiefkinderen niet uitstaan

De redactie

Plusmama zijn is niet altijd een keuze. Het overkomt je, en het kan zowel een zegen als een vloek zijn. Wat als je gelukkig ben met je partner, maar je zijn kinderen liever niet in de buurt hebt?


‘Mijn man is 46 en heeft een dochter van 14 en een zoon van 15 jaar. Ik heb een dochtertje van bijna 9 jaar. Hoewel mijn dochter en man dol zijn op elkaar, loopt het contact tussen mij en zijn kinderen niet van een leien dakje. Ik zou niets liever willen dan hen in mijn hart sluiten, maar mijn stiefkinderen hebben een hekel aan me. Ze kijken me met moeite aan, hebben nog nooit mijn naam uitgesproken en zijn meester in het negeren.’

Ze geven luidop commentaar op mijn kookkunsten en maken opzettelijk krassen in onze muren en parket.


‘Wanneer ze bij ons zijn, halen ze telkens hun slechtste manieren boven. Ze besmeuren hun bedden opzettelijk met chocolade en spuwen de maaltijden die ik maak voor mijn ogen uit. Ze geven luidop commentaar op mijn kookkunsten en maken opzettelijk krassen in onze muren en parket. Ze verstoppen ook regelmatig mijn tandenborstel en roepen luidkeels wanneer mijn dochtertje slaapt. Mijn stiefkinderen zoeken altijd naar een nieuwe manier om het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Ik heb alles gedaan opdat ze me zouden aanvaarden, maar het levert tot nu toe niets op. Ze verwijten me dat ik hun papa heb weggekaapt bij hun moeder, terwijl die relatie allang gedoemd was om te falen.’

Mijn man steunt me voor de volle 100 % en vindt hun gedrag onaanvaardbaar. Hij spreekt hen daar vaak op aan, maar dan blokkeren ze en doen ze alsof hun neus bloedt.


‘Omdat de spanning in huis vaak te snijden is, overwogen we familietherapie, maar daarvoor geeft hun moeder geen toestemming. Ze antwoordde dat we beter zelf therapie konden volgen. Wat ik het ergst vind, is dat ook mijn dochter niet wordt gespaard. Haar stiefbroer en -zus doen alsof ze niet bestaat. Dat breekt niet alleen mijn hart, maar ook dat van mijn man. Hij steunt me voor de volle 100 % en vindt hun gedrag onaanvaardbaar. Hij spreekt hen daar vaak op aan, maar dan blokkeren ze en doen ze alsof hun neus bloedt. Het is niet gemakkelijk, maar ik ben niet van plan om mijn man te verlaten. Hij geeft iedere keer aan dat hij voor mij kiest en zegt zelfs dat hij eerder met zijn kinderen zal breken als hun gedrag niet verandert.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '