Samen met haar oudere broer en ouders groeide Elien (22) op in een doodnormaal, gelukkig gezin. Dat dacht ze toch. Tot Eliens moeder vorig jaar bekende dat Eliens broer niet de zoon is van haar man, maar verwekt werd tijdens een affaire met haar baas.
‘Ik ben de jongste van een gezin met twee kinderen, mijn broer is een paar jaar ouder dan ik. Toen mijn broer en ik klein waren, vormden we met mama en papa een hechte kliek. We deden regelmatig leuke dingen samen en maakten elk jaar met het gezin een mooie reis. Ook al was er een paar jaar leeftijdsverschil tussen mijn broer en mij, toch hadden wij als kind al een heel goede band. Natuurlijk maakten we af en toe ruzie, maar bovenal keek ik enorm op naar mijn grote broer. Ik deed hem in alles na, in de hoop dat ik ooit net zo cool en stoer zou worden als hij. Mijn jonge kindertijd bevat alleen maar mooie herinneringen.’
Doodnormaal koppel
‘Hoe sterk ik ook aan mijn broer hing, aan mijn ouders was ik minder aanhankelijk. Al van kleins af aan was ik heel zelfstandig en wilde ik zo snel mogelijk, zo veel mogelijk alleen doen. Mijn ouders en ik zeiden niet gemakkelijk tegen elkaar dat we elkaar graag zagen, maar ik wist wel dat ik altijd op hen kon rekenen. In mijn ogen vormden mijn ouders een doodnormaal en goed koppel. Ze kwamen zeer goed overeen en deelden dezelfde interesses. Ze wandelen en fietsen graag, gaan graag samen op reis en genieten ervan om samen op restaurant te gaan. Bijna dertig jaar lang hield hun relatie en huwelijk stand, zonder ernstige strubbelingen.’
Wij waren niet het gezin van de grote emoties en gingen redelijk koel met elkaar om.
‘Mijn broer en ik hebben nooit gemerkt dat er ooit problemen tussen hen waren geweest. Mijn broer en mijn vader hadden een goede band, maar net zoals bij mij werd ook tussen hen niet openlijk over gevoelens gepraat. Wij waren niet het gezin van de grote emoties en gingen redelijk koel met elkaar om. Ook al toonde mijn moeder op uiterlijk vlak zelden wat er in haar omging, toch heb ik nooit aan haar oprechtheid getwijfeld. Er was ook geen haar op mijn hoofd dat haar op dat ogenblik verdacht zou hebben van overspel. Mijn ouders waren dertig jaar samen en hadden nooit huwelijksproblemen gekend. Niets wees erop dat mijn moeder al jaren een groot geheim met zich meedroeg.’
Onderhuidse twijfels
‘Mijn broer en ik hebben geen van beiden ooit gemerkt dat er iets grondig fout zat in de relatie van mijn ouders. Maar papa vermoedde blijkbaar al een aantal jaar dat hij niet de biologisch vader was van mijn broer. Op de een of andere manier voelde hij dat er iets niet klopte. In zijn ogen leek mijn broer ook totaal niet op hem, terwijl ik wél heel wat uiterlijke kenmerken van mijn vader heb meegekregen. Mijn broer is bijna twee meter lang, terwijl mijn ouders geen van beiden echt lang zijn. Hij is ook de enige in het gezin met bruine ogen, terwijl mijn ouders en ik alle drie blauwe ogen hebben.’
Papa zei vroeger aan tafel wel eens lachend dat mijn broer bij de geboorte in het ziekenhuis vast verwisseld was met een andere baby. En wij lachten met hem mee
‘Papa zei vroeger aan tafel wel eens lachend dat mijn broer bij de geboorte in het ziekenhuis vast verwisseld was met een andere baby. En wij lachten met hem mee, omdat geen haar op ons hoofd eraan dacht dat er misschien wel eens een grond van waarheid zou kunnen schuilen in wat papa insinueerde. Alleen mama was degene die er onopvallend onderuit muisde en naar de keuken vluchtte, om te verbergen dat haar hart een flink pak sneller was beginnen slaan. Toen mijn broer twee jaar geleden een huis kocht, stak papa regelmatig een handje toe bij de verbouwingen en bracht hij steeds meer tijd door met zijn zoon. Tijd die bij hem de twijfel over zijn vaderschap steeds meer deed groeien en uiteindelijk de bom deed barsten.’
Papa’s ultimatum
‘Begin vorig jaar is mijn vader van alles beginnen opzoeken uit het verleden. Hij is een aantal dingen gaan nakijken en aan elkaar knopen, en speelde zelfs met de gedachte om een DNA-test te laten uitvoeren. Naarmate de maanden vorderden, begon hij aan mama ook te merken dat het heet werd onder haar voeten. Papa stelde mama uiteindelijk voor een ultimatum: ofwel vertelde mama de volledige waarheid zodat zijn vermoedens konden worden bevestigd, ofwel deed hij een DNA-test en zou de waarheid op die manier aan het licht worden gebracht. En toen is mama gebroken en heeft ze haar verhaal gedaan.’
Papa stelde mama voor een ultimatum: ofwel vertelde ze de volledige waarheid, ofwel deed hij een DNA-test.
‘Het was zaterdagavond en ik was me met een aantal vriendinnen aan het klaarmaken om naar een feestje te gaan, toen ik plots gebeld werd door mijn moeder. Een telefoontje dat ik niet verwachtte. De band met mijn ouders was op dat moment een beetje vertroebeld omdat ze het er erg moeilijk mee hadden dat ik was gestopt met studeren. Mama klonk erg aangeslagen. Ze vertelde dat ze ernstig ruzie had gemaakt met papa en niet meer terug naar huis kon. Maar toen ik vroeg wat er dan precies was gebeurd, zei ze alleen dat ze me dat onmogelijk kon vertellen. Ik zou zó kwaad worden dat ik haar niet meer wilde zien. Maar ik bleef aandringen tot het hoge woord eruit kwam.’
Affaire met haar baas
‘Papa is niet de vader van mijn broer. Mijn broer is een buitenechtelijk kind dat was verwekt tijdens de affaire die mama beleefde met haar toenmalige baas. In één klap bleek mijn broer, die ik altijd doodgraag heb gezien en naar wie ik zo opkeek, slechts mijn halfbroer te zijn. Totaal verbouwereerd heb ik de telefoon afgedrukt en ben ik bij mijn vriendinnen in tranen uitgebarsten. Mijn broer was op dat ogenblik op vrijgezellenweekend in Frankrijk met een goede vriend van hem die ging trouwen. Hem alarmeren tijdens zijn feestweekend vond ik ongepast. Ik wachtte tot maandag en belde hem vlak nadat zijn vliegtuig geland was, met de boodschap dat hij die avond nog naar mama en papa thuis moest komen, en dat ik er ook zou zijn. Meer zei ik op dat moment niet, en daar was mijn broer niet echt mee gediend. Maar ik drukte hem op het hart dat ik met mijn rug tegen de muur stond en hij dit gewoon voor me moest doen.’
Het huwelijk van mijn ouders ging de eerste jaren niet altijd over rozen, wat voor mijn moeder de aanleiding bleek te zijn om een affaire te beginnen met haar baas.
‘De spanning was om te snijden, toen hij diezelfde avond aankwam bij ons thuis. Papa zette mama meteen voor blok. Hij zou zich niet mengen in het gesprek, zij moest maar uit de doeken doen wat ze te zeggen had en aan haar zoon vertellen wat ze al bijna dertig jaar voor hem en ons allemaal verborgen hield. Ik voelde me verschrikkelijk. En toen begon mama haar verhaal. Aan het begin van de relatie met mijn vader hadden mijn ouders blijkbaar wél moeilijke momenten gekend. Ze hadden vóór de geboorte van mijn broer regelmatig woorden gehad over de levenswijze van mijn papa. Hij stond toen nog heel erg op zijn vrijheid, ging regelmatig alleen op stap en dronk al eens graag een pintje. Hun huwelijk ging de eerste jaren niet altijd over rozen, wat voor mijn moeder de aanleiding bleek te zijn om het geluk op een ander te gaan zoeken, en een affaire te beginnen met haar baas. Een verhouding waarbinnen mama ongewenst zwanger werd van mijn broer. Totaal onthutst aanhoorde mijn broer het verhaal van zijn afkomst en barstte hij, net als ik twee avonden daarvoor, in tranen uit.’
Net een slechte film
‘Allebei hadden we het gevoel dat we in het scenario van een Amerikaanse film waren beland. Een verhaal dat door een scenarist was verzonnen, maar te gek was om waar te zijn. De geboorte van mijn broer had niets veranderd aan de affaire van mijn moeder. Ze bleef een geheime relatie onderhouden met haar toenmalige baas. En ook toen ze vijf jaar later moeder werd van mij, heeft ze het contact niet verbroken. Pas zes jaar later, toen haar minnaar pots overleed, is er noodgedwongen een einde aan de affaire gekomen.’
Of de man in kwestie op de hoogte was van zijn buitenechtelijke kind, weten we niet.
‘We hebben van mama nooit een duidelijk antwoord gekregen, ze praat niet graag over dit verhaal. Maar ik vermoed dat, mocht haar minnaar zijn blijven leven, ze waarschijnlijk nooit met haar affaire was gestopt en in alle stilte zou zijn doorgegaan met haar dubbelleven. Of de man in kwestie op de hoogte was van zijn buitenechtelijke kind, weten we niet. Mama wil daar vandaag niet meer over praten en de hele zaak gewoon achter zich laten. En mijn broer ook. Al van bij het begin heeft mijn broer duidelijk gesteld dat hij maar één vader heeft, niet wil weten wie zijn biologische vader is en ook geen contact wenst te zoeken met diens kinderen. Hij wil ook geen verdere details meer horen over het hele relaas.’
Klinkende ruzie
‘Mijn vader was buiten zinnen van woede, de dag dat mama tot bekentenissen werd gedwongen. Dagenlang heb ik met de schrik gezeten dat hij mama iets zou aandoen. Omdat er praktisch gezien gewoon niets anders opzat, hebben ze de eerste dagen geprobeerd om nog onder één dak te blijven wonen, maar dat bleek al snel onhoudbaar. Papa zette mama uiteindelijk op straat met de boodschap dat hij haar nooit meer wilde zien. En zij trok noodgedwongen in bij haar zus. Maar na twee weken kwam hij op zijn stappen terug en heeft hij uitgebreid met mama gepraat. Heel even zag het ernaar uit dat ze alle plooien hadden kunnen gladstrijken. Mama kwam terug naar huis en ze namen een compleet nieuwe start, alsof er nooit iets was gebeurd. Maar dat bleek al snel niet te werken. Er ging geen dag voorbij zonder klinkende ruzie, waar ik middenin terechtkwam. Zowel mama als papa gebruikte mij als klankbord en belde me soms zelfs compleet overstuur op tijdens mijn werk. Ook ik heb heel erg onder de situatie geleden.’
Mijn DNA-test
‘Uiterlijk heb ik altijd erg op mijn vader geleken en zelf heb ik nooit in twijfel getrokken of hij mijn echte vader wel zou zijn. Maar papa durfde nergens meer in te geloven en drong er ook bij mij op aan om een DNA-test te ondergaan. Zes weken lang leefden we in onzekerheid en stak bij momenten zelfs bij mij de twijfel de kop op. Maar gelukkig bleek de test negatief. De opluchting was gigantisch toen we zwart op wit bevestigd kregen dat ik wel het echte kind ben van mijn vader. Dat betekende niet alleen voor hem, maar ook voor mij heel erg veel.’
Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en heeft ieder van ons de draad van zijn leven terug opgepikt.
‘Mocht gebleken zijn dat ik niet de echte dochter was van mijn vader, dan denk ik niet dat ik tegenover mama op dezelfde manier zou gereageerd hebben als mijn broer. Ik had haar waarschijnlijk laten vallen. Maar gelukkig is dat nu niet aan de orde. Ondertussen zijn we bijna een jaar verder en heeft ieder van ons de draad van zijn leven terug opgepikt. Heel lang heeft het ernaar uitgezien dat het huwelijk van mijn ouders het vreselijke bedrog van mijn moeder niet zou overleven. Maar dertig jaar veeg je blijkbaar toch niet zomaar van tafel. Mijn ouders blijven vechten voor hun huwelijk en zijn nu zelfs in relatietherapie gegaan.’
Sterker dan ooit
‘Of mijn vader mijn moeder ooit zal kunnen vergeven, dat weet ik niet. Een aantal mensen van de familie zijn op de hoogte van wat er is gebeurd, en niet allemaal hebben ze evenveel begrip voor mijn moeder. Maar vooral mijn grootmoeder probeert de familie bij elkaar te houden. Met vallen en opstaan proberen mijn ouders nu een nieuwe start te maken, en dat kan ik alleen maar aanmoedigen. Zelf heb ik mijn moeder vergeven dat ze een kind gekregen heeft van een andere man. Ik kan er begrip voor opbrengen dat haar relatie op dat moment niet goed zat en mama liefde is gaan zoeken op een ander. Maar dat ze zo lang met zo’n leugen heeft geleefd, daar heb ik het moeilijker mee.‘
Mijn broer is nooit een grote prater geweest, daardoor weet ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet hoe hij hier zich hier nu écht bij voelt.
‘En toch lijkt de relatie die ik vandaag met mij moeder en ouders heb nu sterker dan ooit. Vroeger leek mama altijd wel lastig om iets, en was ze niet echt toegankelijk. Maar sinds de waarheid aan het licht kwam, is er wél ruimte voor het tonen van onze emoties. En dat heeft voor een warmte gezorgd die ik vroeger nooit heb gekend. Mijn broer is nooit een grote prater geweest, daardoor weet ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet hoe hij hier zich hier nu écht bij voelt. Maar hij lijkt zich met de situatie te hebben verzoend. Papa blijft voor altijd zijn vader, hij heeft het een plaats gegeven.’
