Ze wordt niet van kritiek gespaard en lijkt zich keer op keer te moeten verantwoorden voor haar bijzondere hobby en het bezit van haar wapen. Maar dat weerhoudt Daisy er niet van om als gepassioneerde schutter het beste van zichzelf te laten zien op de schietbaan.
‘Mijn vader is altijd sportschutter geweest. Als jong meisje ging ik weleens mee naar de schietbaan om naar papa te kijken en wist ik dat er wapens in huis waren. Doorsneehobby’s als dans en Chiro hebben mij nooit geïnteresseerd. Op dat vlak ben ik nooit een alledaags meisje geweest. Samen met mijn vader een hobby delen vond ik wel interessant, dus zette ik onder zijn begeleiding mijn eerste stappen op de schietstand en behaalde ik op mijn 16de mijn eerste sportlicentie.
Vanop een vaste plek naar een roos mikken boeide me wel. Maar dan nam papa me mee om te gaan kleiduifschieten en maakte ik kennis met het gevoel om buiten, in openlucht, naar bewegende projectielen te kunnen schieten. Dat was een totaal andere ervaring die de passie voor de sport onmiddellijk bij me opwekte. Die eerste kleiduif echt kunnen raken en boven mijn hoofd zien uiteenspatten gaf zo’n euforisch gevoel dat ik meteen was verkocht. En blijkbaar had ik ook aanleg voor de sport.’
Strenge reglementering
‘Vanaf die dag ging ik zo vaak als mijn studies het toelieten met papa mee naar de schietstand. En zo snel als ik kon, legde ik de examens af om mijn schutterslicentie te behalen, zodat ik ook zelf een wapen mocht aanschaffen. Maar dat klinkt eenvoudiger dan het in realiteit is. Voordat je een schutterslicentie krijgt, moet je aan heel wat voorwaarden voldoen.
Tot voor kort was kleiduifschieten een vrij elitaire sport omdat het een dure hobby is.
De dokter moet je fysiek en mentaal geschikt achten om met een wapen om te gaan. Je moet een blanco strafregister kunnen voorleggen. En als je nog thuis woont zoals ik, moeten ook je huisgenoten hun akkoord geven om wapens in huis te houden. In België zijn de regels voor wapengebruikers zéér streng, maar daar sta ik alleen maar achter. Als eerste eigen wapen kocht ik een licht pistool voor op de schietbaan, maar vaak heb ik dat niet gebruikt. Niet lang daarna ben ik overgeschakeld naar het kleiduifschieten, mijn passie.’
Dure sport
‘Tot voor kort was kleiduifschieten een vrij elitaire sport omdat het een dure hobby is. De prijs van een kleiduifwapen varieert van € 500 tot € 50.000. Gelukkig gaat een wapen wel ongeveer tien jaar mee als je het goed onderhoudt. Maar de patronen die je nodig hebt om te schieten, jaag je er wel snel door.
Duizend patronen kosten makkelijk € 200, en daar kom ik als intensieve kleiduifschieter amper een maand mee toe. Natuurlijk moet je aan de schietstand ook nog de kleiduiven betalen die de lucht in gaan. Een set van 25 duiven kost tussen € 8 en € 12. Pas toen bleek dat ik er echt goed in was en ik aangemoedigd werd om eens deel te nemen aan een wedstrijd, ben ik langzaamaan in de competitie gerold.’
Viervoudig Belgisch kampioene
‘Vandaag ben ik ongeveer vier jaar met kleiduifschieten bezig. Ik heb al heel wat competitie-ervaring opgedaan. Ik ben tweevoudig Belgisch kampioene compak en tweevoudig Belgisch kampioene jachtparcours. Dat zijn stuk voor stuk mooie prestaties, maar omdat de kleiduifsport in België jammer genoeg nog vrij onbekend is, leverden die onderscheidingen me weinig meer op dan de eer en soms een waardebon voor wat munitie.
Zelfs als kampioene blijft kleiduifschieten in België een hobby die veel meer kost dan je ermee kan verdienen.
Zelfs als kampioene blijft kleiduifschieten in België een hobby die veel meer kost dan je ermee kan verdienen. Omdat ik nog steeds mijn eerste kleiduifwapen gebruik, ben ik daar erg aan gehecht geraakt. Mijn naam staat gegraveerd in de loop. Na elke training wordt het wapen schoongemaakt. Ik train gemiddeld twee keer per week tijdens een werkweek, in vakantieperiodes loopt dat op tot vier keer. Daarnaast bekijk ik regelmatig filmpjes van andere schutters of lees ik over stresscontrole tijdens de wedstrijd.’
Belangrijkste in mijn leven
‘Kleiduifschieten is momenteel het belangrijkste in mijn leven en is er misschien zelfs verantwoordelijk voor dat ik nog geen lief heb. Maar dat deert me niet. Speciaal voor het kleiduifschieten heb ik zelfs een mobilhome gekocht waarmee ik samen met mijn ouders praktisch elk weekend naar wedstrijden ga.
Voor ons is het een familiegebeuren dat ook mijn sociaal leven domineert. Ik zou het niet anders willen, ook al schrikt een vrouw met een wapen heel wat mensen af en krijg ik regelmatig kritiek te slikken. Ik geniet van elke minuut en hoop dat ik hier nog lang kan mee doorgaan.’
Lees ook:
