Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

Annelies (32) werkt al acht jaar voor een sekslijn

Al acht jaar werkt Annelies (32) voor een sekslijn. Elke dag geilt ze mannen aan de telefoon op, terwijl ze intussen haar administratie doet of een boek leest.

‘Familie en vrienden denken dat ik een administratieve job heb. Het leek me gewoon simpeler om te liegen toen ik ermee begon. Ik was niet van plan dit werk lang te doen, het zou me dus alleen maar heel veel energie kosten om aan iedereen uit te leggen waarom ik voor die job had gekozen.

 

Intussen doe ik het al acht jaar, en nog altijd heb ik niemand de waarheid verteld. Het is niet zo dat ik me ervoor schaam, het is gewoon een job. Ja, overdag zit ik te hijgen en te kreunen en geile dingen uit te kramen als: 'Oh ja, schatje, pak me hard, dat vind ik zo lekker. Oh ja, ik voel je, diep in mij. Wat een lekkere lul heb je toch.' Net zo lang tot ik een klik hoor. Die klik wil zeggen dat de mannen zijn klaargekomen.

 

Soms duurt het maar enkele seconden. Mannen die bellen, betalen ervoor. Vooraf doen ze vaak al wat “voorbereidingswerk”. Ik ben er dan gewoon om de klus af te maken.’

 

Carrièrewending

‘Via een vriendin hoorde ik over dit werk. Ik was al maanden aan het solliciteren voor een administratieve job, zonder veel succes. Ik had alleen mijn middelbare diploma en had daarna wat gereisd. Op een avond, na een paar wijntjes te veel, vertelde die vriendin over het werk dat zij deed. Gierend van het lachen hebben we haar job besproken. Overmoedig zei ik haar dat ik dat ook wel wilde doen.

 

Ik hoorde haar uit over haar werk, en ze gaf me een nummer om te bellen. Ik vond het allemaal heel spannend en grappig, dus de volgende dag heb ik dat nummer gewoon gebeld. Ik mocht langskomen voor een gesprek en ben eigenlijk bijna meteen begonnen. De eerste dag was mijn vriendin er om me wegwijs te maken. Ik mocht mee inluisteren in haar gesprekken, na een uurtje mocht ik als sidekick meedoen. Die eerste dagen waren zo ongelofelijk spannend.

 

Wanneer ik er gore praat uitsloeg, voelde ik me opgelaten. Ik had de hele tijd het gevoel dat de bellers me niet opwindend genoeg zouden vinden. Want eerlijk, ik had niet zo heel veel ervaring op seksgebied, en al helemaal niet met dirty talk.

 

Ik ben een stapel pornoboekjes gaan kopen, waar ik me doorheen heb geworsteld. In het begin zaten ze zelfs in mijn rugzak.Wanneer ik geen inspiratie had, bladerde ik erdoor, op zoek naar geile woorden. En, ach... Je groeit erin, zullen we zeggen.

Intussen doe ik dit al zo lang dat het routine is geworden. Ik sta niet stil bij de gore praat die ik er soms uitsla. Ik speel een rolletje tijdens mijn werkuren. Ik vervorm mijn stem lichtjes – ik maak ze iets heser en hoger – en ik doe gewoon mijn ding.

 

Go with the flow , elke dag opnieuw. Wil een beller anaal? Ik doe niets liever, zogezegd. Wil hij dat ik hem spank? Mijn specialiteit, zogezegd. Ik doe gewoon wat ze van me willen, en ondertussen doe ik mijn administratie of lees ik een boek. Ik kan het intussen gewoon simultaan doen, zo natuurlijk is de geile praat voor me geworden...’

 

Cadeaus en huwelijksaanzoeken

‘Ik heb een aantal vaste bellers die alleen maar mijn stem willen horen. Ze zijn verliefd op me, zeggen ze. Da’s raar. Intussen ben ik er wel aan gewend, maar in het begin voelde ik me daar heel ongemakkelijk bij.

 

Er zijn mannen die élke dag dat ik werk, bellen. Er zijn er zelfs die geen sekspraat willen, maar gewoon willen babbelen. Ik probeer niet stil te staan bij hoeveel hen dat kost en probeer me niet schuldig te voelen. Dit is mijn job. Ik zeg hen ook dat ze niet verliefd op me mogen worden, maar aan de andere kant doe ik wel mijn best voor hen. Het blijft de bedoeling dat er gebeld wordt, natuurlijk...

 

Ik heb een keer een man gehad die zo verliefd op me was, dat hij me volgde. Op een of andere manier was hij achter het adres van ons bureau gekomen. Dan stond hij me elke dag op te wachten met cadeaus. Een paar Louboutins, een handtas van Vuitton... Hij had het voor me bij. Ik heb ze niet aangenomen, nee. En zijn huwelijksaanzoek heb ik ook afgeslagen.

 

Ik was alleen maar bang toen hij daar opeens stond. Het deed me beseffen dat iedereen die een beetje moeite doet, achter mijn gegevens kan komen, terwijl ik net hou van de anonimiteit van mijn werk. Ik kom speciaal met de bus werken; zo heb ik er een rit van drie kwartier op zitten wanneer ik thuiskom. Tijd genoeg om mijn sexy en stoute alter ego op te bergen en gewoon weer Annelies te zijn.

De mannen die me bellen, zijn zeker niet altijd lief en aardig. Er zitten ook echte beesten tussen. Er zijn mannen die vertellen dat ze me verkrachten, tot in de goorste details. Dat zijn geen fijne gesprekken. Wanneer het echt te erg wordt, klik ik ze weg, want dat kan gelukkig ook.

 

Ik wil geld verdienen, maar niet ten koste van alles. Daar heb ik wel aan moeten wennen, want ik had een vrij naïef beeld van de wereld en van mannen in het algemeen. In het begin was het best moeilijk om die platte, gore gesprekken te vergeten, maar ondertussen ben ik er immuun voor geworden. Het is mijn job, punt.’

 

Sprookjes bestaan niet

‘Eén keer ben ik op date gegaan met een beller, toen ik nog niet lang bezig was. Hij belde geregeld, was grappig en had een sexy stem. Ik liet me leiden door een droombeeld, denk ik. Hij belde om met me te praten en we hadden een klik, zelfs op fysiek gebied. Hij was de enige die me kon opwinden aan de telefoon. Met hem leek het alsof ik met mijn vriendje in het buitenland zat te bellen. Het is helemaal tegen de policy van het bedrijf én tegen mijn principes, maar toch heb ik toegestemd om uit eten te gaan.

 

‘Eén keer ben ik op date gegaan met een beller, toen ik nog niet lang bezig was.'

 

Natuurlijk viel het tegen. Ik had ergens verwacht dat hij knap en sexy zou zijn, en dat we samen gelukkig zouden worden, maar hij bleek eigenlijk een kneusje. De klik die we aan de telefoon hadden, was weg. Hij durfde me amper aan te kijken en zweette zich het hele etentje lang te pletter. Toen ik vertrok – me thuis laten afzetten? No way! – heb ik gezworen dat ik nooit nog met een beller zou afspreken. De realiteit is nu eenmaal geen sprookje.

 

Soms vind ik het jammer dat mijn vrienden niets weten over mijn job. Ik zou hen nogal kunnen amuseren met verhalen, bijvoorbeeld over “de plasser”, een man die komt wanneer ik zeg: “Oh, ik moet zo dringend plassen en hier is geen wc”, zodat hij zich kan voorstellen dat ik het dan maar in zijn mond moet doen. Of “Mister Macho”, die erop kickt wanneer ik vertel hoe groot zijn piemel wel niet is.

 

Eigenlijk is het hilarisch als je erover nadenkt. Ik heb die mannen nooit gezien, hoe kan ik hen dan geloofwaardig complimenteren met hun apparaat? En toch werkt het. Ze geloven in het sprookje, en ik haal hen niet uit die droom. Ik zou wel gek zijn, toch?’

 

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '