Annelies (32) werkt al 8 jaar voor de sekslijn

‘Mijn familie en vrienden denken allemaal dat ik een administratieve job heb. Het leek me gewoon simpeler om te liegen, toen ik ermee begon. Ik was niet van plan dit werk lang te doen, het zou me dus alleen maar heel veel energie kosten om aan iedereen uit te leggen waarom ik voor die job had gekozen. Intussen doe ik het al acht jaar. En nog altijd heb ik niemand de waarheid verteld. Het is niet zo dat ik me ervoor schaam.’

Ja, overdag zit ik te hijgen en te kreunen en geile dingen uit te kramen als: “Oh ja, schatje, pak me hard, dat vind ik zo lekker.”

‘Het is gewoon een job. Ja, overdag zit ik te hijgen en te kreunen en geile dingen uit te kramen als: “Oh ja, schatje, pak me hard, dat vind ik zo lekker. Oh ja, ik voel je, diep in mij. Wat een lekkere lul heb je toch.” Net zolang tot ik een klik hoor. Die klik wil zeggen dat de mannen zijn klaargekomen. Soms duurt het maar een paar seconden. De mannen die bellen, betalen ervoor. Vaak doen ze al wat “voorbereidingswerk” voor ze bellen. Ik ben er dan gewoon om de klus af te maken.’

Carrièrewending

‘Via een vriendin hoorde ik over dit werk. Ik was al een paar maanden aan het solliciteren voor een administratieve job, maar zonder veel succes. Ik had alleen mijn middelbare diploma, en had daarna wat gereisd. Op een avond, na een paar wijntjes te veel, vertelde die vriendin over het werk dat zij deed. Gierend van het lachen hebben we haar job besproken. Overmoedig zei ik haar dat ik dat ook wel wilde doen. Ik hoorde haar uit over haar werk, en ze gaf me een nummer om te bellen. Ik vond het allemaal heel spannend en grappig, de volgende dag heb ik gewoon dat nummer gebeld. Ik mocht langskomen voor een gesprek en ben eigenlijk bijna meteen begonnen.’

Ik ben een stapel pornoboekjes gaan kopen waar ik me doorheen heb geworsteld.

‘De eerste dag was mijn vriendin er om me wegwijs te maken. Ik mocht mee inluisteren in haar gesprekken, na een uurtje mocht ik als sidekick meedoen. Die eerste dagen waren zo ongelofelijk spannend. Ik voelde me opgelaten als ik er gore praat uitsloeg. Ik had de hele tijd het gevoel dat de bellers me niet opwindend genoeg zouden vinden. Want eerlijk, ik had niet zo heel veel ervaring op seksgebied en al helemaal niet met dirty talk. Ik ben een stapel pornoboekjes gaan kopen waar ik me doorheen heb geworsteld. In het begin zaten ze zelfs in mijn rugzak. Als ik geen inspiratie had, bladerde ik erdoor op zoek naar geile woorden. En ach, je groeit er in, zullen we zeggen.’

Ik vervorm mijn stem lichtjes – ik maak ze iets heser en iets hoger – en ik doe gewoon mijn ding.

‘Intussen doe ik dit al zo lang dat het routine is geworden. Ik sta niet stil bij de gore praat die ik er soms uitslaag. Ik speel een rolletje tijdens mijn werkuren. Ik vervorm mijn stem lichtjes – ik maak ze iets heser en iets hoger – en ik doe gewoon mijn ding. Go with the flow, elke dag opnieuw. Wil een beller anaal? Ik doe niets liever – zogezegd. Wil hij dat ik hem spank? Mijn specialiteit – zogezegd. Ik doe gewoon wat ze van me willen. En ondertussen doe ik mijn administratie of lees ik in een boek. Ik kan het intussen gewoon simultaan doen, zo natuurlijk is de geile praat voor me geworden…’

Cadeaus en huwelijksaanzoeken

‘Ik heb een aantal vaste bellers, die alleen maar mijn stem willen horen. Ze zijn verliefd op me, zeggen ze. Da’s raar. Intussen ben ik er wat aan gewend, maar in het begin voelde ik me daar heel ongemakkelijk bij. Er zijn mannen die élke dag dat ik werk bellen. Er zijn er zelfs die geen sekspraat willen, maar gewoon willen babbelen. Ik probeer niet stil te staan bij hoeveel hen dat kost, probeer me niet schuldig te voelen. Dit is mijn job. Ik zeg hen ook dat ze niet verliefd op me mogen worden, maar aan de andere kant doe ik natuurlijk wel mijn best voor hen. Het blijft de bedoeling dat er gebeld wordt, natuurlijk…’

Ik was eigenlijk alleen maar bang toen hij daar opeens stond. Het deed me beseffen dat iedereen die een beetje moeite doet, achter mijn gegevens kan komen.

‘Ik heb een keer een man gehad die zo verliefd op me was dat hij me volgde. Op een of andere manier was hij achter het adres van ons bureau gekomen. Dan stond hij me op te wachten met cadeaus, elke dag opnieuw. Een paar Louboutins, een handtas van Vuitton... hij had het allemaal voor me bij. Ik heb ze niet aangenomen, nee. En zijn huwelijksaanzoek heb ik ook afgeslagen. Ik was eigenlijk alleen maar bang toen hij daar opeens stond. Het deed me beseffen dat iedereen die een beetje moeite doet, achter mijn gegevens kan komen. Terwijl ik net hou van de anonimiteit van mijn werk.’

Er zitten echte beesten tussen. Mannen die vertellen dat ze me verkrachten, tot in de goorste details.

‘Ik kom speciaal met de bus werken: zo heb ik er een rit van drie kwartier op zitten als ik thuiskom. Tijd genoeg om mijn sexy, stoute alter ego op te bergen en gewoon weer Annelies te zijn. Want de mannen die me bellen, zijn niet altijd lief en aardig. Er zitten echte beesten tussen. Mannen die vertellen dat ze me verkrachten, tot in de goorste details. Dat zijn niet de fijnste gesprekken. Als het echt te erg wordt, klik ik ze weg – dat kan gelukkig ook. Ik wil geld verdienen, maar niet ten koste van alles. Daar heb ik wel aan moeten wennen, ik had een vrij naïef beeld van de wereld en mannen. In het begin was het moeilijk om die platte, gore gesprekken te vergeten, maar intussen ben ik er immuun voor geworden. Het is mijn job, punt.’

Sprookjes bestaan niet

‘Éé keer ben ik op date gegaan met een beller, toen ik nog niet zo lang bezig was. Hij belde geregeld, was grappig, had een sexy stem. Ik heb me laten leiden door een droombeeld, denk ik. Hij belde gewoon om met me te praten, we hadden een klik. Ja, zelfs op fysiek gebied. Hij was de enige die me kon opwinden aan de telefoon. Met hem leek het alsof ik gewoon met mijn vriendje in het buitenland zat te bellen. Het is helemaal tegen de policy van het bedrijf én tegen mijn eigen principes, maar toch heb ik toegestemd om een hapje te gaan eten met hem. En natuurlijk viel het tegen.’

De klik die we aan de telefoon hadden, was helemaal weg. Hij durfde me amper aan te kijken en zweette zich het hele etentje lang te pletter.

‘In mijn hoofd was hij zo’n Richard Gere-type uit Pretty Woman geworden. Ik had ergens verwacht dat hij knap en sexy zou zijn, en dat we samen gelukkig zouden worden. Maar hij bleek een beetje een kneusje. De klik die we aan de telefoon hadden, was helemaal weg. Hij durfde me amper aan te kijken en zweette zich het hele etentje lang te pletter. Toen ik vertrok – me thuis laten afzetten, no way! – heb ik gezworen dat ik echt nooit meer met een beller zou afspreken. De realiteit is nu eenmaal geen sprookje.’

Ik heb die mannen nooit gezien, hoe kan ik hen nu geloofwaardig complimenteren met hun apparaat? En toch werkt het.

‘Soms vind ik het jammer dat mijn vrienden en vriendinnen niets weten over mijn job. Ik zou hen nogal kunnen amuseren met verhalen. Over “de plasser”, bijvoorbeeld – een man die komt als ik zeg: “Oh, ik moet zo dringend plassen en hier is geen wc”, zodat hij zich kan voorstellen dat ik het dan maar in zijn mond moet doen. Of “mister macho”, die erop kickt als ik vertel hoe groot zijn piemel wel niet is. Eigenlijk is het hilarisch als je erover nadenkt. Ik heb die mannen nooit gezien, hoe kan ik hen nu geloofwaardig complimenteren met hun apparaat? En toch werkt het. Ze geloven in het sprookje. En ik haal hen niet uit die droom. Ik zou wel gek zijn, toch?’

Auteur: Frauke Joossen