Annelien kreeg 2 kinderen in 2 jaar tijd.
Annelien (34): ‘Ik voelde me zo schuldig omdat Rosemarijn plots de aandacht moest delen’
Als je twee kinderen snel na elkaar krijgt, heeft dat voor- en nadelen. Annelien (34) heeft letterlijk en figuurlijk haar handen vol met haar kids, die net geen anderhalf jaar schelen.
Annelien (34) heeft twee kindjes: Rosemarijn (2,5) en Jacobus (bijna 1,5). Zus en broer schelen 17 maanden.
‘Mijn vriend Emile en ik wilden twee kinderen, het liefst snel na elkaar, zodat ze samen konden spelen en wij in één trek uit de pampers waren. Bij Rosemarijn hebben we tien maanden moeten proberen voor we zwanger waren, dus we wilden op tijd aan nummer twee beginnen, maar het was niet de bedoeling dat Jacobus zo snel zou komen. Ik was natuurlijk blij met die positieve test, maar mijn tweede gedachte was, shit, dit is wel heel snel (lacht)! Ook Emile schrok zich een bult. Het was wennen aan het idee, al keken we al uit naar het moment dat we met vier zouden zijn. We hebben vrijwel meteen onze familie en vrienden op de hoogte gebracht. ‘Nu al!?’ was de reactie die we het vaakst kregen. We wisten dat het zwaar zou worden, maar ik kende nog mensen die zo snel na elkaar een tweede kind kregen. Mijn ouders waren er ook snel bij, want mijn broer Thomas werd geboren in september 1983, ik in december 1984. Het zou ons ook wel lukken.’
Drie maanden intens genieten
‘Rosemarijn was 17 maanden toen haar broer werd geboren. We waren eindelijk met vier, al voelde ik me schuldig tegenover mijn dochtertje omdat er plots een tweede kind was. Het was een grote aanpassing voor haar, zeker omdat ze onze aandacht moest delen. In het begin wist ze niet goed hoe ze daarmee moest omgaan. ‘Wat hebben wij haar toch aangedaan?’ kon ik toen alleen maar denken. Hoe egoïstisch van ons om de wereld van dat kind helemaal op z’n kop te zetten.’
‘Wat hebben wij haar toch aangedaan?’ kon ik toen alleen maar denken. Hoe egoïstisch van ons om de wereld van dat kind helemaal op z’n kop te zetten.
‘Omdat ik in de zorg werk, moest ik vanaf de zesde maand met zwangerschapsverlof gaan. Ik heb drie maanden intens kunnen genieten van Rosemarijn, wat het extra moeilijk maakte om daarna de aandacht te delen, zowel voor haar als voor mij. Een week of twee na de bevalling viel alles stilaan in z’n plooi. Rosemarijn was heel fier dat ze grote zus was, en o wee als er iemand aan Jacobus kwam (lacht).’
Elk uur op de klok
‘Toen Jacobus werd geboren, sliep Rosemarijn soms al nachten door. Een geluk, want als je twee kinderen hebt die niet slapen, zie je elk uur op de klok. In het begin werd Jacobus elke nacht om de twee uur wakker om borstvoeding te krijgen. Een zware periode met veel te weinig slaap. Omdat mijn melkproductie moeilijk op gang kwam, schakelde ik na enkele weken ’s nachts over op flesjes, en dan sliep Jacobus al eens vier uur aan een stuk. Gelukkig is hij een makkelijker kind dan zijn zus die alleen zijn plan kan trekken. Tegenwoordig begint Rosemarijn het voorbeeld van haar broertje te volgen, en dat is wel tof. Dan kan ik nog eens iets in het huishouden doen (lacht). Ik ben nogal een clean freak en wil dat ons huis proper is, maar dat is best een uitdaging met kleine kinderen in huis.’
Drie minuten vrij
‘Voor Rosemarijn hadden we alle tijd van de wereld, of dat gevoel had ik toch. Alles wat ze deed en elke nieuwe fase was speciaal. Bij Jacobus heb ik dat minder. De tijd gaat zo snel aan ons voorbij dat we soms vergeten om te genieten. Van Rosemarijn heb ik ontzettend veel foto’s, maar die van Jacobus zijn schaarser, omdat er minder tijd is. Ik ben constant met minstens een van de kinderen bezig. In mijn vrije tijd zijn de kindjes altijd bij mij of bij mijn vriend. Ze gaan niet naar de crèche, omdat dat voor ons financieel niet haalbaar is. Emile werkt niet op maandag en dinsdag, ik ben thuis op woensdag en verder springen de grootouders bij waar het kan. De enige momenten zonder kinderen zijn de ritten van mijn werk naar mijn ouders, een rit van amper drie minuten (lacht).’
Tekenen voor dutjes
‘Voorlopig merken we weinig voordelen van twee kinderen snel na elkaar. Mijn lijf kreeg bijvoorbeeld niet de kans om te herstellen. Ik heb al jarenlang rugklachten, en die zijn alleen toegenomen sinds mijn zwangerschappen. Mijn lichaam zal er ook nooit meer hetzelfde uitzien, tenzij ik dagelijks enkele uren in de fitness doorbreng. Ik zou tekenen voor dutjes, en als het kon, zou ik hen een dag of twee per week naar de crèche brengen, zodat we een beetje meer tijd voor onszelf hebben. We hebben het geluk dat onze ouders altijd paraat staan. Zonder hen zouden we het niet klaarspelen.’
De enige momenten zonder kinderen zijn de ritten van mijn werk naar mijn ouders.
‘Daarnaast is mijn partner zo’n lieve papa. We vormen een goed team, al zitten we soms allebei aan onze limiet. We hebben nog maar weinig tijd voor elkaar, omdat de kinderen nu op de eerste plaats komen. Het is soms heftig, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er niet zouden zijn. Rosemarijn begint steeds meer voor haar broer te zorgen. Als hij weent, aait ze eens over zijn hoofd, en dan smelt ik helemaal. Mijn kinderen geven zo veel betekenis aan mijn leven, al hadden we langer moeten wachten voor we aan een tweede begonnen. We kregen niet de kans om even tot rust te komen. Ik vergeet nooit de woorden van een collega toen ik vertelde dat we voor een tweede gingen. Wacht toch maar tot de oudste naar de kleuterschool gaat, zei ze. Wel, ze had gelijk (lacht). We zien hen ontzettend graag, maar toch geven we nu dezelfde raad aan vrienden en familie. Laat er wat meer tijd tussen, dan geniet je des te meer!’
Tekst: Marijke Clabots
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
