COLUMN: ‘Liefste iPhone, we hebben samen veel meegemaakt. Maar er is iemand nieuw.’

Vandaag neem ik afscheid van een goede vriend. Een trouwe makker die altijd voor mij klaarstond en ervoor zorgde dat ik me nooit hoefde te vervelen op de trein. Behalve wanneer zijn batterij het begaf en ik mijn lader thuis vergeten was. Deze column draag ik op aan mijn dode iPhone, vervangen maar niet vergeten.

Je was niet zomaar een smartphone, je was mijn eerste. We hebben samen veel meegemaakt: mooie momenten – die Facebookstatus met 123 likes! – en minder mooie momenten – een paar selfierondes die het daglicht nooit hadden mogen zien. Al die herinneringen zitten vast ergens opgeslagen in de Cloud tussen naaktfoto’s van Jennifer Lawrence en de ontknoping van Game of Thrones, maar toch wil ik er hier een paar ophalen.

Weet je nog, die keer dat je bijna ontvoerd werd? Ik had je in een taxi laten liggen en de chauffeur wist van niks. Gelukkig kon ik je tracken op mijn oude MacBook (may it rest in pieces), en zo ontdekte ik je whereabouts. Ik zag hoe je heel Antwerpen doorkruiste in diezelfde taxi en ik moest de chauffeur omkopen om je terug te krijgen. Geen prijs was te hoog! Tenzij het een bedrag boven de € 500 was geweest, misschien.

We hebben samen veel meegemaakt: mooie momenten – die Facebookstatus met 123 likes! – en minder mooie – een paar selfierondes die het daglicht nooit hadden mogen zien.

Liefste iPhone, je hebt me meer dan eens goed liggen gehad. Hoe vaak heb ik mijn handtas ondersteboven gekeild en gegild dat ik je ‘HONDERD PROCENT ZEKER’ op café vergeten was, terwijl jij je stiekem in mijn jaszak schuilhield? En dan die avond waarop je dat voor mijn lief bestemde Snapchat-filmpje in ‘Mijn Verhaal’ deed opduiken... Gelachen dat we toen hebben! Vooral toen ik een paniekerige sms van vriendin I. ontving: ‘Kosters! WTF staat er in uw Verhaal?!’ Thank god dat zij de NSFW-inhoud als eerste spotte, en niet mijn schoonbroer of een collega.

In ieder geval, iPhone, we hebben samen twee fijne jaren gekend. Maar toen je scherm begon te barsten – omdat ik er met mijn fiets overheen was gereden, eerlijk is eerlijk – en je apps begonnen te crashen, werd het tijd om vaarwel te zeggen. Met pijn in het hart, maar het leven en mijn Instagram gaan voort.

Ik heb iemand nieuw leren kennen. Ze is lang en slank en draagt rose gold. Ik hoop dat ik met haar even mooie selfies mag maken en even spannende avonturen mag beleven. Behalve dat van die Snapchat, misschien. Dat hoeft voor mij niet meer.