COLUMN: ‘Ik de beste job ter wereld? Je moest eens weten!’

‘Jij hebt toch echt de beste job ter wereld, hè?’ Die vraag wordt me lachend toegeworpen door een oude schoolvriendin op een belachelijk warme dag in Antwerpen. Zij is tafels aan het bedienen op een overvol terras, ik ben zwetend op zoek naar take-awaylunch voor mezelf en de rest van Flairs modeteam, dat twee straten verder druk outfits staat te shooten. Meteen spreek ik haar tegen: ‘De beste job ter wereld? Je moest eens weten!’ Niet dat ik mijn werk niet graag doe, integendeel zelfs. Ik kus regelmatig beide pollekes en prijs mezelf gelukkig dat ik de ene dag schrijvend op de redactie mag doorbrengen en de volgende zoekend naar het perfecte beeld op een coole locatie. Maar de beste job betekent niet altijd de gemakkelijkste. Dus klaag ik onbeschaamd: ‘Het is vandaag dertig graden en we shooten... regenmode.’ Jup!

Als je de wet van Murphy vertaalt naar het leven van een moderedactrice weet je dat het gegarandeerd zal regenen wanneer je ab-so-luut zon nodig hebt en dat er geen wolkje aan de lucht zal zijn op die ene dag dat de styling uit paraplu’s en rubberlaarzen bestaat. De ergste productie van het afgelopen jaar moet die met Ibizathema geweest zijn. De insteek? Hoe tover je een Vlaamse achtertuin om tot Baleaars eiland. De modellen? Drie lezeressen in kimono’s en witte kant. De rekwisieten? Een camionette vol handgeknoopte kussens, kleurrijke kelimtapijten en tropische planten. De weersomstandigheden? Een hele dag gietende regen. Oh dierbaar België, am I right?

Als je de wet van Murphy vertaalt naar het leven van een moderedactrice weet je dat het gegarandeerd zal regenen wanneer je ab-so-luut zon nodig hebt en dat er geen wolkje aan de lucht zal zijn op die ene dag dat de styling uit paraplu’s en rubberlaarzen bestaat.

De rest van de dag versleepten styliste Indira en ik bij elke druppel een halve Ikea van buiten naar binnen en terug naar buiten zodra de zon er doorkwam. Moest ik effectief naar de fitness gaan, dan mocht ik arm day vast een paar weken overslaan. Dan was er ook nog Flairs streetstyleshoot in januari. Niet de ideale maand om buiten te werken, maar ja, streetstyle in studio klinkt nogal idioot. Dus trokken fotograaf Jens en ik bij temperaturen rond het vriespunt de straat op. Hij moest na twee foto’s afhaken en een collega inschakelen wegens voedselvergiftiging, ik kwam na acht uur in de kou thuis met een keelontsteking.

Daarmee vergeleken valt de regenshoot van vandaag goed mee. ‘Oké, het is misschien een gek zicht, zo’n model in regenjas op een bloedhete dag en ik die haar paraplu besprenkel met een plantenspuit, maar er is tenminste niemand ziek geworden,’ besluit ik mijn relaas. Mijn gesprekspartner is helaas gestopt met luisteren en alweer druk bestellingen aan het opnemen. Whatever, denk ik bij mezelf, stiekem heb ik toch de beste job ter wereld.

Deze column verscheen in Flair op 27 september.

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.