COLUMN: ‘Ik ben nog nooit zo vaak buitenshuis van bil gegaan als deze zomer’

De zomer is voorbij, en dat stemt mij diep ongelukkig. De herfst mag dan mooi zijn en de winter gezellig, maar geen seizoen maakt leukere beloftes dan de zomer. Het woord alleen al ademt barbecues, road trips en seks in openlucht.

Op 21 juni, wanneer de pret volgens de scheurkalender begint, liggen al die dingen nog in het verschiet. Dan mag er nog volop gedroomd worden van merguezworstjes, ingevulde Go Passen en handjobs bij ondergaande zon. Nu, drie maanden later, blijkt dat dromen niet alleen bedrog zijn, maar dat Marco Borsato zijn vrouw ook nog eens bedriegt. Alle barbecues die ik níét aanstak omdat ik meer zin had in een afhaalmaaltijd, en alle vrije dagen waarop ik vergat te liften naar Parijs – of Blankenberge – staren mij plots aan als een grote vlek cocktailsaus op een papieren tafellaken. Verspilling!

Laat het duidelijk zijn dat ik gemiste kansen haat en dat het einde van wéér een zomer mij daarom verdrietig maakt. Al is er één aspect van afgelopen seizoen waarover ik niet te klagen heb. Of dacht je dat ik toevallig over seks in openlucht begonnen was? Eerlijk: ik ben nog nooit zo vaak buitenshuis van bil gegaan als de voorbije maanden. Eerdere outdoorervaringen beperkten zich tot gefriemel op het strand (jammer van dat zand en al die mensen), seks in een tent (telt dat eigenlijk?) en een stevige beurt voor een raam met panoramisch uitzicht over de Antwerpse Leien. Maar dit jaar!

Dit jaar had ik seks op een verlaten parking, in maar liefst twee verschillende zwembaden en onder een Spaanse sterrenhemel. Dat laatste een stuk of zes keer, waarbij mijn lief me telkens probeerde te doen climaxen vóór de Duitse vriendinnen in de kamer naast ons thuiskwamen. Van een blitzkrieg gesproken.

 

 

'Er zijn er hier twee bezig’, werd er gefluisterd. ‘Zie die voeten bewegen!’ werd er geroepen.

 

En dan vergeet ik nog de recentste keer – eigenlijk maar een halve keer
– op een niet nader genoemd festival. Technisch gezien was het geen openlucht, maar de ruimte onder de deur van het toilet dat dienst moest doen als separé, maakte de ervaring zo openbaar dat ik ze toch vind tellen. ‘Er zijn er hier twee bezig’, werd er gefluisterd. ‘Zie die voeten bewegen!’ werd er geroepen. Uiteindelijk stond er tien man commentaar te geven rond die veredelde Dixi-wc en konden we pas een halfuur later zonder al te veel schaamte ons kot uit kruipen, richting drank en vergetelheid.

De zomer is voorbij. Misschien maar goed ook.

 Lees ook alle vorige columns van Catherine:

• "Het leven zoals het is: 27 and fabulous."
• "Mijn lief is, zo ontdekte ik onlangs, een saunamens."
• "Mijn vriendinnen en ik fantaseerden over een Barbiedroomhuis."