Geweld tegen vrouwen kan jammer genoeg al beginnen als ze kind zijn... Anns allereerste herinnering ooit gaat over geweld. In plaats van bescherming gaf haar papa haar regelmatig een pak rammel en mocht ze toekijken hoe hij haar mama het ziekenhuis in sloeg.
Ann: “Mama was helemaal buiten westen. Mijn vader had haar voor de zoveelste keer proberen te wurgen. Ik zat naast haar op de grond, nog maar een jaar of vier oud. Ze bewoog niet meer, ik wist niet wat ik moest doen. Wordt ze weer wakker? Of blijft ze nu voor altijd slapen? Wat moest ik denken? Ik was een kind.
Vader was nergens te bekennen: die vertrok altijd naar het café als hij mama buiten westen had gewurgd. Die dag was het niet de eerste keer (stilte). Mijn moeder heeft vaak bont en blauw aan de schoolpoort gestaan, maar nooit heeft er iemand gevraagd of het wel ging met ons. We hebben tot mijn elfde op een appartement gewoond: het kan niet anders dan dat de buren van alles gehoord hebben toen.”
De rest van Anns hartverscheurende verhaal lees je deze week in Flair.
