Je prostitueren omdat je kinderen honger hebben. Karen zag geen andere uitweg. En daar schaamt ze zich niet voor.
Karen: "Die blik in de ogen van mijn dochters, die vergeet ik nooit meer. Op een gegeven moment had ik maar één yoghurtje over voor hen allebei. Mijn oudste zei: 'Mama, wanneer krijgen we elk weer ons eigen potje? En wanneer kunnen we nog eens bananen eten? En macaroni?' Toen brak er iets in mij. Ik moest en zou uit die rotsituatie geraken.
Ik had het erover met mijn vriendin, Amber, die receptioniste was in een parenclub. Zij kende dat wereldje een beetje. Toen ik haar vroeg of ik erin zou passen, zei ze dat ik het kon proberen. Ze wist wat ik meegemaakt had. Ik ben als kind verkracht geweest door mijn vader én mijn grootvader. Seks, dat was iets wat voor mij toch nooit met gevoelens te maken had. Ik zag het als een noodzakelijk kwaad, iets wat gewoon moest gebeuren.
Waarom zou ik er dan geen geld voor vragen? Misschien was dat een uitweg, me prostitueren. Voor even maar, dat kon toch geen kwaad? Tot de scheiding met mijn ex officieel geregeld was. Gewoon om cash geld te hebben en het einde van de maand te halen. En om mijn twee dochters weer te eten te kunnen geven."
Het vervolg van Karins verhaal lees je in Flair.
