Er is een jurk, er is een zaal, de taart is besteld, en de ringen liggen klaar. Enkel dat jawoord nog. En daar loopt het fout. Of je de runaway bride bent of zelf gedumpt wordt: altijd een heel pijnlijke beslissing.
Caren (30) zou trouwen, maar werd gedumpt
"Roel en ik, wij waren zo'n koppel dat je altijd samen zag. Onafscheidelijk, al sinds we op ons achttiende samen op de kunstschool belandden. Na zeven jaar vroeg Roel me ten huwelijk. Het aanzoek was romantisch, niet groots, maar wel heel persoonlijk. Net zoals ik het me gedroomd had. Tuurlijk zei ik ja!
We zijn meteen beginnen te plannen. Het moest een gezellig feest worden. Niet gigantisch groot en zeker niet klassiek, want dat paste niet bij ons. Een romantisch kapelletje en een toffe fuif, dat wilden we allebei. We vonden een datum, een zaal, een dj, een fotograaf en ik had mijn droomjurk ook al gepast. Zelfs de schoenen en het bijpassende haarlint waren al gekozen.
En dan was er die ene dag rond kerst. Roel en ik waren gaan shoppen in de stad. We hadden een stomme banale discussie. Ik vond dat hij zo ongeïnteresseerd leek en sprak hem daarover aan. 'Voor mij stopt het hier', zei hij. De blik die ik toen van hem kreeg, had ik nog nooit gezien. Roel is weggestapt, heeft zijn gsm uitgezet en ik wist niet wat me overkwam."
Lobke (27) besliste zelf om er een punt achter te zetten
"'Waarom heb je toen ja gezegd?' Het is een vraag die me al zo vaak werd gesteld. Ik héb ja gezegd, en ik meende dat ook. Toen, op dat moment, leek trouwen de beste en meest logische beslissing..."
Lees hun verhalen deze week in Flair.
