UITGETEST: een namiddagje wakeboarden en waterskiën in The Outsider Cablepark in Oudenaarde

Mijn vriend Nathan en ik zijn fervente wintersporters. Hij is een snowboarder en ik een skiër. We stonden dan ook te popelen om onze favoriete sport in de sneeuw eens uit te oefenen op het water en dat in hartje zomer. Het was mijn allereerste keer. Of nee, ik lieg! Op vakantie in Kroatië heb ik een keer op een geïmproviseerd wakeboard trachten te surfen, maar na de volle twee seconden lag ik al in de zee. Het duurde een eeuwigheid vooraleer de boot zich had gedraaid om me terug op te pikken en ondertussen zat ik – die trouwens een gigantisch grote haaienfobie heeft – angstig alleen in het open water te spartelen en te schreeuwen: sneller! Mijn eerste wakeboardavontuur stopte daar uit schrik dat ik levend zou opgegeten worden door een creatie uit ‘Jaws’ als ook mijn tweede poging zou mislukken.

Hoewel we beiden heel sportief zijn, hadden we er toch onze twijfels bij of we die allereerste keer zouden kunnen blijven rechtstaan.

Gelukkig was het dit keer op een meer, meer bepaald het Donkmeer in Oudenaarde, waar er naast vissen en een occasionele eend geen andere levende wezens te bespeuren waren. We werden vriendelijk onthaald en kregen alle instructies mee wat ons materiaal betrof. Naast een bikini of zwembroek hadden we namelijk ook een wetsuit (al is dat een optie, maar wel eentje dat welgekomen is in ons wisselvallig Belgenlandje), een zwemvest én een helm nodig.

Van groeiend vertrouwen naar niet zo elegante valletjes

Op voorhand hadden we gehoord dat het geen simpele sport is en hoewel we beiden heel sportief zijn, hadden we er toch onze twijfels bij of we die allereerste keer zouden kunnen blijven rechtstaan. We kregen vooraf de goede raad mee om eerst op de kleinere piste op een kneeboard te beginnen, dan over te schakelen naar de waterski’s en dan naar een wakeboard voor wie dat wou. Als brave leerlingen plantten we eerst onze knietjes neer op het board en lieten we ons een eerste keer meetrekken aan de kabelbaan. Dat ging vlot en onze wetsuit bleef de eerste twee pogingen droog. Het vertrouwen groeide en we wisselden het rookieboard dan ook snel in voor een set lange waterski’s. Helemaal klaar voor de volgende stap.

Tweemaal zoefde ik met de ski’s over het groene water en tot mijn grote verbazing bleef ik tweemaal mooi rechtop staan. Ik ben misschien wel sportief, maar ik ben niet de handigste persoon op deze aardbol, dus ik vond dit al een knappe prestatie. Op naar de volgende stap dan maar: het wakeboard. Dat bleek een ander paar mouwen. Bij de eerste poging ging ik na amper drie meter al pardoes op mijn gezicht. En dat laatste mag je heel letterlijk nemen. Ik ben absoluut niet de meest elegante persoon als het op vallen aankomt. In een bolletje kruipen om zo weinig mogelijk impact te hebben, is niet aan mij besteed. Ik val languit, met benen en armen gestrekt en bij voorkeur met mijn gezicht als eerste, naar beneden.

Ik slaagde erin om in één keer de overkant te bereiken. Ik had mijn eerste lengte gewakeboard en ik was zo fier als een gieter.

Oefening baart kunst

Gelukkig was het een zonnige dag, was het water vrij warm en had ik een wetsuit aan die toch een beetje de shock opving. Ik moest ook helemaal niet ver zwemmen naar het looppad dat je terug bij het begin brengt. Poging twee begon ik met een paar goeie tips van de jobstudente die alles daar in goede banen leidde, en ja! Ik slaagde erin om in één keer de overkant te bereiken. Ik had mijn eerste lengte gewakeboard en ik was zo fier als een gieter. Helaas mocht ik nadien aan den lijve ondervinden dat dit niet betekent dat je de sport helemaal onder de knie hebt. Afhankelijk van de wind, de spanning op de kabel, hoeveel druk je zet op je voeten, hoe goed je je armen strekt (altijd strekken: gouden tip!) en je houding, zal je wel of niet nader kennismaken met het water.

Na zo’n zestal baantjes te trekken op die kleine piste, waarvan drie behoorlijk feilloos en drie met een niet zo elegante val in het meer was het tijd om naar de grote kabelbaan vlak ernaast te trekken. Daar werd ik nog eens met de neus op de feiten gedrukt dat dit absoluut geen gemakkelijke sport is! Maar zoals het eeuwenoud, maar o zo waarheidsgetrouw spreekwoord het zegt: oefening baart kunst! Het was nog geen kunst bij mij, maar het ging er wel naartoe. Picasso is ook ergens moeten beginnen, toch?

Smaakt naar meer

Die grote kabelpiste is een pak moeilijker. Je wordt aan een constante snelheid van 30 km/u voortgetrokken, en snelheid op het water mag je naar het schijnt maal twee doen. Voor iemand die zes keer dertig seconden op een wakeboard stond, inclusief drie waterdopen, is dat GIGANTISCH snel! Ik slaagde er helaas niet in om in de tijd die ons nog resteerde (wij kregen twee uur om ons volledig uit te leven op het water) die grote kabelbaan tot een goed einde te brengen. Laat staan om goed te beginnen, want ik sneuvelde bij mijn viertal pogingen al in de eerste meters.

Toch vond ik het een supertoffe ervaring. Wakeboarden is een heel toffe sport, ook al heb ik enkel nog maar de basis geleerd. Het smaakt zeker naar meer en ze zullen daar in Oudenaarde binnenkort nog eens mogen genieten van mijn lompe plonsjes in het meer. Ik heb me enorm geamuseerd, gesport en de omstaanders – er is vlak naast het kabelpark een coole bar – hebben toch ook eens goed kunnen lachen. You’re welcome! Met de pocket ‘Unieke uitstapjes’ die deze week in je Flair zit, kan je een uur zoeven over het water. Veel plezier!

Lees ook:

• UITGETEST: een ritje in The Ride to Happiness by Tomorrowland in Plopsaland De Panne
• UITGETEST: onze redactrices gingen aan de slag met zelfbruiner
• UITGETEST: jamsu of je gezicht mét make-up onderdompelen in water om te fixeren