‘Shit, ik ben een slechte feministe’: onze redactrices geven toe dat ook zij soms nog in stereotypen denken
Op Internationale Vrouwendag kijken wij bij Flair in eigen boezem. Want hoe hard we ook ons best doen om goede feministes te zijn, niemand is perfect. De stereotypen over man en vrouw zijn eeuwenoud en niet zomaar uit te wissen, ook niet uit onze ruimdenkende hoofden. Onze redactrices vertellen over momenten waarop zij zichzelf erop betrappen een slechte feministe te zijn. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid!
Chef lifestyle Judith
‘Onlangs ging iemand van een landmetersbureau langskomen om een plaatsbeschrijving te maken van ons huis. Normaal regelt mijn man dat soort afspraken (ook al niet zo feministisch) maar hij was niet thuis. Ik merkte dat ik echt even verbaasd was toen een vrouw aanbelde. Ik hield zélfs de deur nog wat langer open omdat ik dacht dat haar mannelijke collega nog moest komen. Ik krijg er nog wat rooie wangen van als ik het vertel (lacht).’
Redactrice Kaatje
‘Mijn niet zo feministisch moment is wanneer ik naar de autokeuring moet en ervoor zorg dat mijn haar goed ligt, mijn make-up gedaan is en ik daar ter plaatse een beetje de onbeholpen vrouw uithang, in de hoop dat die mannen mijn oud barrel er nog maar eens door zullen laten. ‘
Eindredactrice Kaat
‘Ik geef toe dat ik bij vakmannen (loodgieters, IT-ers...) weleens het domme vrouwtje dat er niks van kent speel omdat ze je dan sneller en beter helpen, terwijl ik eigenlijk best goed ben in zulke dingen. Oh en ik ben ook een feministe, tot de vuilzakken buitengezet moeten worden, dat is toch “mannenwerk”?’
Eindredactrice Caren
‘Ik vind het vreselijk wanneer mijn lief de auto moet parkeren voor mij, omdat ik daar nu eenmaal een ramp in ben. Verder staat hij erop steeds aan de straatkant van het voetpad te lopen (ah ja, want zo ben ik ‘beschermd’) en op restaurant de stoel met het uitzicht op de muur te nemen (lees: dan heb ik een beter zicht). Ergernis en vertedering lopen op dat soort momenten gelijk op bij mij.’
Redactrice Eline
‘Ik doe mijn best om een goede feminist te zijn, met begrip voor beide kanten van het verhaal, zowel de belachelijke verwachtingen voor mannen (ze mogen heus wel wenen) als voor vrouwen (we mogen heus wel casual seks hebben zonder slet genoemd te worden). Maar één ding waar ik me maar niet over kan zetten, is de hele lichaamsbeharingskwestie. Ik weet dat er geen enkel geldig argument is waarom een vrouw haar oksels en benen zou moeten scheren, maar ik kan een pijnlijke grimas niet onderdrukken wanneer ik een bos zie verschijnen onder iemands oksel. Telkens denk ik bij mezelf: shit, ik ben zo’n slechte feministe. Ter mijner verdediging: ik zie ook niet graag mannelijke okselbossen. Misschien moeten we gewoon allemaal aan het scheren gaan?’
Redactrice Jolien
‘Ik ben een heel verdraagzaam iemand, maar als ik door een bouwvakker word nagefloten of op de trein op een verkeerde manier word aangesproken, zal ik mij nooit ofte nimmer laten doen. Het gaat zelfs zó ver dat ik deze middag in het tankstation een man aansprak op zijn vulgaire gedrag. Of dat dacht ik toch. Hij sprak me op een aanvallende manier aan in een vreemde taal en ik zette hem meteen op zijn plaats, omdat ik dacht dat hij iets vernederend riep. Hij beweerde dan weer dat hij “gewoon hallo” zei. Of dat echt het geval was, weet ik niet, maar het deed mij wel beseffen dat het misschien helemaal niet zo feministisch is om meteen van het ergste uit te gaan. Door té feministisch te zijn worden we net minder feministisch, vertelde een mannelijke (!) docent mij ooit. Makes sense!’
Beautyredactrice Charlotte
‘Ik sta volledig achter de stelling dat het huishouden gewoon eerlijk en niet op basis van geslacht verdeeld moet zijn. Maar wanneer de vuilzakken moeten worden buitengezet of het gras moet worden afgereden durf ik dat toch nog vaak aan mijn lief vragen, met het argument dat dat “een mannentaak is”.’
Redactrice Ysaline
‘Als je al een hele tijd single bent, leer je dat je eigenlijk ook perfect zonder die man kan. Dingen die ik vroeger aan mijn ex-lief (en daarvoor mijn papa) overliet, doe ik nu met plezier zelf en dat zou ik ook niet meer anders willen zien. Dat gevoel van onafhankelijkheid doet iets met een vrouw. Toch is er één moment waarop ik mezelf erop blijf betrappen dat ik denk: had ik nu maar een lief. En dat is wanneer ik een gigantische spin tegen het lijf loop in de bad- of slaapkamer. Nu kan ik vaak nog rekenen op de redding van mama, maar de gedachte ‘Wat ga ik doen als ik alleen woon?’ is al te vaak door mijn hoofd gegaan. Het antwoord daarop is altijd: hopelijk heb ik tegen dan een lief om het voor mij te doen. Misschien moet ik die angst toch maar zien te overwinnen?’
Online coördinator Robine
‘Mijn lief en ik zijn momenteel druk in de weer met schuren en schilderen in ons appartement. Ik betrap mezelf erop dat ik vind dat hij de beste schuurpapiertjes, de nieuwste schilderborstels én de handigste ladder aan mij moet geven ‘omdat ik een meisje ben’. En dat terwijl hij even weinig ervaring heeft met schilderen als ik. Maar wees maar zeker dat hij dat niet doet, hoor.’
Redactrice Herlinde
‘Ik geef eerlijk toe dat ik klusjes in huis, die volgens het stereotype meer mannelijk zijn zoals lampen vervangen, vaak overlaat aan mijn vriend. Niet omdat hij een man is, maar gewoon omdat ie veel handiger is dan mij. Hij fikst dat karweitje in 5 minuutjes, terwijl ik er misschien een halfuur voor nodig zou hebben. Ik roep dan ook meestal zijn hulp in, terwijl ik stiekem wel weet dat ik dat ook kan. Om mezelf toch een beetje te verdedigen: ik dood de spinnen thuis!’
[td_smart_list_end]
Foto’s: © Getty
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
