De Vlaamse film met Lucas Van den Eynde en Gène Bervoets is vanaf vandaag in de cinema.
REVIEW: ‘Het ““F.C. De Kampioenen””-gehalte in ““Cruise Control”” is hoog, aan jou te bepalen of je dat positief vindt’
In 2018 kondigde Kinepolis ‘Cruise Control’ aan, het debuut van de onbekende filmmaker Serge Gabriëls dat in Griekenland opgenomen zou worden. Een beetje research leerde de pers toen dat Serge Gabriëls eigenlijk Lucas Van den Eynde is, die in de Vlaamse film ‘Cruise Control’ een regisseur op retour speelt. Een dikke twee jaar na de stunt is de film in de cinema.
Het vraagt lef om in deze tijden een film uit te brengen. Grote spelers zoals Disney en Warner Bros. stellen hun releases steeds verder uit, Kinepolis Film Distribution neemt het risico wel. Alleen al daarom is ‘Cruise Control’ een bezoek aan de cinema waard, ondanks de mondmaskerplicht. De Belgische economie steunen doe je niet alleen door lokaal te shoppen, maar ook door lokaal te kijken.
In ‘Cruise Control’ krijgt Serge Gabriëls, een filmmaker die zijn hoogtepunt (en zijn laatste kappersafspraak) ver gepasseerd is, de kans om eindelijk zijn lang verhoopte liefdesfilm te maken. Hij trekt daarvoor naar Griekenland met een snel samengestelde ploeg van zogenaamd toptalent. De film zou gebaseerd zijn op waargebeurde feiten, wat vooral intrigeert wanneer je de clue van het verhaal te weten komt. Die ga ik hier uiteraard niet uit de doeken doen.
Maker Rudi Van Den Bossche wist een mooie cast te strikken. We herkennen gevestigde waarden als Lucas Van den Eynde en Herbert Flack ondanks de ridicule pruiken die ze dragen. Gene Bervoets mag (alweer?) opdraven als de vrouwzieke, arrogante flapdrol, terwijl de geweldige Frank Focketyn zich aan het project verbond voor een dikke vijf minuten screen time. Elke Van Mello en Charlotte Anne Bongaerts brengen de gemiddelde leeftijd van de cast een heel stuk naar beneden.
Mocht je de trailer gezien hebben, hoef ik je niet te vertellen dat je je niet mag verwachten aan een film van het niveau van ‘Rundskop’, ‘Loft’ of ‘Niet schieten’. ‘Cruise Control’ is comedy, en wel van de makkelijkst verteerbare soort. Het ‘F.C. De Kampioenen’-gehalte gaat door het dak – aan jou om te bepalen of je dat als een positieve of negatieve vergelijking ziet. Misschien is wat lichtzinnig entertainment net wat we nu nodig hebben. Een reisje, hetzij fictief, naar het prachtige decor van de Griekse eilanden én naar een tijd waar met z’n tienen op een boot zitten nog niet angstaanjagend besmettelijk leek, klinkt niet slecht.
Nu, ik stelde vast dat ‘Cruise Control’ puur komedie is, maar het kan zijn dat de maker je iets anders zou vertellen. Doorheen de film is het niet altijd even makkelijk te volgen welke richting men uit wil. Af en toe – vooral naar het einde toe – lijkt de maker een diepere, sentimentele laag aan het verhaal te willen toevoegen, maar om een of andere reden komt dit nooit echt over. Daarvoor zijn de moppen die twee minuten eerder getapt werden net iets te plat.
Desondanks lieg ik niet wanneer ik zeg dat ‘Cruise Control’ je vanaf minuut één doet lachen. Iemand als Frank Focketyn heeft niet meer dan drie minuten aan het begin van de film en evenveel aan het einde nodig om de show volledig te stelen. Helaas is af en toe is het ‘niveau’, dat Serge Gabriëls zo wanhopig wil bereiken met zijn liefdesfilm, even zoek. Zo speelt Van Mello de typische domme bimbo Bianca, de tweederangsactrice die de hoofdrol speelt in de film van Gabriëls. Vermoedelijk wilde de schrijver zo ver overboord gaan met het oliedomme personage dat het grappig werd. Dat doet het helaas nooit. Al hoef je mij daarvoor niet op m’n woord te geloven. Je kan vanaf vandaag zelf gaan oordelen in de bioscoop.
Bekijk hier de trailer van ‘Cruise Control’, de eerste Vlaamse film sinds de lockdown.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
