Redactrice Jolien leeft een maand plasticvrij (week 4).
COLUMN: ‘””Life in plastic is not fantastic.”” Dat hoop ik ooit te zeggen’
Ik heb de voorbije maand ontzettend veel interessante dingen bijgeleerd. Zo leerde ik dat ik mijn tanden met een bamboetandenborstel kan poetsen, ontdekte ik dat ik een serieuze suikerverslaving heb en kan ik nu concluderen dat een plasticvrij leven niet voor mij is weggelegd.
Ik ben zo iemand die zich de eerste dagen altijd volledig ‘smijt’, maar daarna moet vaststellen dat ze alweer een failure aan haar ellenlange lijst kan toevoegen. Zo koop ik een e-reader om bomen te sparen, maar sta ik nog geen week later alweer aan de (virtuele) kassa van de boekenwinkel. Of ik koop een sporthorloge en ben te vergeetachtig om ze elke keer op te laden. Een dik jaar geleden bestelde ik een sterrenkijker, om nu te beseffen dat ik nog steeds niet weet hoe ik dat ding moet gebruiken.
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb mij ook de voorbije maand weer volledig gegeven tijdens Mei Plasticvrij, maar ben het eerlijk gezegd zo beu als koude pap. Echt, ik kan dat gewoon niet, en al zeker niet nadat mij vorige week verteld werd dat er ook in brik en metaal plastic zit. Hoewel ik mijn best heb gedaan, blijkt nog maar eens dat je best doen blijkbaar niet genoeg is.
We zijn nog lang niet klaar voor een plasticvrij leven, althans dat denk ik toch. Wees zeker niet beschaamd om mij het tegendeel te bewijzen en aan te tonen dat ik wel mijn vegetarisch vlees en favoriete snacks in een plasticvrije verpakking aan een betaalbare prijs kan vinden.
Ik weet het, waarover loop ik nu te klagen... Maar wij hebben er ook niet voor gekozen dat onze favoriete chips verpakt zitten in plastic, toch? En we zouden niets liever doen dan geen tampons of maandverband dragen.
We leven in een wegwerpmaatschappij waarin onze ex evenveel waard lijkt te zijn als dat wegwerpscheermesje.
Maar dat gaat gewoon niet en plasticvrij leven dus ook niet. Een bankkaart? Plastic! Een bril? Plastic! Een auto, fiets of treinabonnement? Plastic! ‘Life in plastic is fantastic‘ zingt Aqua, en ik denk dat we ze geen ongelijk kunnen geven. Het is té ‘fantastic’, of eerder onmisbaar geworden, om er nu zomaar afscheid van te nemen.
Misschien moeten we dus eerst eens naar onszelf kijken. Stapje voor stapje aan een propere wereldbol werken en geen monsterstappen nemen, want zo zien we de meest cruciale stappen over het hoofd: onze eigen fouten verbeteren. We leven in een wegwerpmaatschappij waarin onze ex evenveel waard lijkt de zijn als dat wegwerpscheermesje. Borderline times zou Dirk De Wachter het noemen.
Laten we dus beginnen bij het begin, zodat we die failure niet meer aan ons lijstje moeten toevoegen, zodat we weten wat wel en wat niet in de PMD-zak mag en zodat we dat ‘life in plastic‘ helemaal niet zo fantastic meer vinden. Leer het ons, leer het onze kinderen en kleinkinderen, zodat we in de nabije toekomst misschien wel zonder schuldgevoel kunnen slagen in de challenge. Zodat het kinderspel wordt. Zodat het a way of life wordt.
Bedankt.
Meer ‘Mei Plasticvrij’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
