COLUMN: ‘Ik verwacht dat GAIA elk moment door de haag kan komen gestormd’

Mijn kat is te dik. Aldus de dierenarts. Ergens diep vanbinnen wist ik het wel, maar daarom doet het niet minder pijn. ‘Hij is niet dik’, wilde ik hem verdedigen. ‘Hij heeft gewoon zware botten.’ Maar de weegschaal liegt niet. 8,5 kilo. Zelfs voor een grote gecastreerde kater is dat te veel. Dus moet de poes op dieet. 8 weeks to catpants. Stap 1: minder eten. Het kattenvoer wordt ’s ochtends en ’s avonds afgemeten tot op de gram. Geen snacks of snoepjes meer voor meneer. En als dat niet werkt, de volgende stap: dieetvoeding. We voeren hem op voorschrift peperduur eten uit een pakje, het poezenequivalent van de welbekende proteïneshakes. Alleen de bedrieglijke smaken ontbreken nog. Ter info: ‘Cookies & Cream’ is jargon voor ‘Kots & Karton’.

Het eerste probleem doet zich voor wanneer het pas gekochte harnas te klein blijkt. Ik voel een scheut van medelijden wanneer ik denk aan alle keren dat ik voor de spiegel stond te huilen omdat ik mijn broek niet meer dicht kreeg.

Stap 2: meer bewegen. Mocht er een dierenversie van 'The Biggest Loser' bestaan, ik zou ’m meteen inschrijven. De kat is namelijk niet bepaald het sportieve type. Zo baasje, zo beestje. Ik schat dat hij ongeveer 20 uur per dag slapend op de bank doorbrengt. De overige vier verdeelt hij tussen zich uitgebreid schoon likken, zagen om eten en – als het écht moet – een pluimpje aan een stok achtervolgen. In een poging om zijn lichaamsbeweging op te krikken, nemen we hem mee naar een grote tuin, waar we op aanraden van de dierenarts met hem wandelen. Aan een leiband. Yup. Het eerste probleem doet zich voor wanneer het pas gekochte harnas te klein blijkt. Ik voel een scheut van medelijden wanneer ik denk aan alle keren dat ik voor de spiegel stond te huilen omdat ik mijn broek niet meer dicht kreeg. Ik halsoverkop terug naar de dierenwinkel voor een ander harnas, maatje middelgrote hond deze keer. Eindelijk past het logge poezenlijf erin.

Wanneer we hem naar buiten dragen en neerzetten op het gras, kijkt hij ons aan met een mengeling van haat en doodsangst. Het concept ‘wandelen’ lijkt de fat cat niet te vatten, dus sleept mijn lief hem voort over het gazon. Ik verwacht dat GAIA elk moment door de haag kan komen gestormd. 'Misschien moeten we hem even laten doen’, oppert mijn lief. We binden de leiband rond een boom en trekken ons terug. Vanuit het huis zien we hoe de kat wild in het rond springt, maar dan verstrikt raakt en zich bijna ophangt. Het beest zou nog liever sterven dan sporten. I feel ya. Na talloze pogingen om hem in beweging te krijgen met speeltjes, complimenten, commando’s en beloningen geven we de strijd op. Tijdens de volgende afspraak bij de dierenarts zal ik Mika citeren. Mijn kat heeft curves in all the right places. So what?

Deze column verscheen in Flair op 2 mei.

Vorige columns van Catherine:

• COLUMN: 'Ik ben een zelfhulpboek aan het schrijven: "Iedereen zit in L.A. behalve ik"'
• COLUMN: 'Evy was trots, al werd ik ingehaald door medejoggers en zelfs één snelwandelaar'
• COLUMN: 'Geen betere wraak dan een nieuwe vlam, die groter/heter/beter gekleed is dan de vorige'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.