Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Catherine Kosters

'Mensen die nooit jaloers worden, zijn volgens mij leugenaars o?f horen thuis in een Tibetaans klooster.'

COLUMN: ‘Ik ben een zelfhulpboek aan het schrijven: ““Iedereen zit in L.A. behalve ik””‘

Catherine Kosters
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.

Ik ben van nature geen jaloers persoon. Correctie: ik ben wél een jaloers persoon, maar ik kan het goed verstoppen. Mensen die nooit jaloers worden, zijn volgens mij leugenaars óf horen thuis in een Tibetaans klooster. Een van de twee. Anyway, ik ben dus een beetje jaloers. Het lijkt namelijk alsof er een Hogere Instantie in mijn hoofd heeft zitten grasduinen tussen de wensen en dromen, om die vervolgens vrolijk in vervulling te doen gaan bij de verkeerde persoon. Of maak daar maar meervoud van. Een voorbeeldje... Sinds ik in 2015 een onvergetelijke reis naar Los Angeles maakte, droom ik van een sequel, maar helaas stribbelt mijn bankrekening tegen.

Mensen die nooit jaloers worden, zijn volgens mij leugenaars óf horen thuis in een Tibetaans klooster.

Fast forward naar voorjaar 2017, wanneer mijn halve vrienden- en kennissenkring tijdelijk naar de West Coast verkast. Eén vriendin in L.A. zou ik nog aankunnen, maar zes (!) mensen die tegelijk mijn Instagram-feed bombarderen met foto’s van hun acaï bowls en hippe Airbnbs in Venice Beach, nee dank u. Zelfs het tijdsverschil lijkt uitgevonden om me het leven zuur te maken. Alle picture perfect posts van de dag voordien zijn het eerste wat ik zie wanneer ik aan de andere kant van de Greenwich-meridiaan ontwaak en naar mijn smartphone grijp.

 

Om mijn woede en nijd te kanaliseren, ben ik ondertussen een zelfhulpboek aan het schrijven. De werktitel luidt: 'Iedereen zit in L.A. behalve ik'. Binnenkort te koop bij Uitgeverij Afgunst. Dat brengt ons tot een tweede bron van ergernis. Terwijl het míjn levensdoel is om ooit een bestseller neer te pennen – het liefst iets met Harry Potterallures waarvan we dan ook meteen een pretpark kunnen neerpoten – krijgt mijn omgeving boekendeals naar het hoofd geslingerd als waren het supermarktspaarzegels voor een gratis pannenset. Collega A werkt aan een stylingboek – en zit bovendien in L.A., de trut – en collega B aan een kookboek. Ondertussen schrijft een van mijn besties een boek dat zó vaag is dat ze zelf nog niet eens exact weet waarover het gaat. Maar ze heeft al wél een uitgever gevonden #fml. Misschien begin ik bij wijze van therapie dan maar aan een semi-autobiografische bildungsroman.

 

'Iedereen krijgt een boek behalve ik', deel twee in de Afgunsttrilogie. De vraag is wat ik nu moet met al die jaloezie. Het groene monster negeren is onmogelijk, dus zet ik het beter om in iets positiefs. De moed om zelf een écht verhaal te schrijven, bijvoorbeeld, of een solide spaarplan voor een trip naar L.A. In dat Tibetaanse klooster zien ze mij voorlopig niet.

 

 

 

Deze column verscheen in Flair op 25 april.

 

 

 

Vorige columns van Catherine:

 

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.

 

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '