COLUMN: ‘Hoeveel stress kan een mens uit de yolo-generatie eigenlijk hebben?’

Liefste lezeressen,

Het was de eerste écht mooie dag van het jaar. En het was een zondag. En we hadden niks te doen! Had Frank Deboosere al niet drie dagen op voorhand gezegd ‘dat je ervan moest genieten, want dat het maandag alweer voorbij zou zijn’, het was mij zeker ontgaan. Maar het was Lisa zeker niet ontgaan. Ook andere vriendinnen werden zenuwachtig. We leven maar één keer. We moeten er echt van genieten! Wat gaan we doen? Er komen honderd plannen op tafel. Van Pairi Daiza over de zee tot thuis barbecueën in de tuin. De WhatsApp-groepen spuien ideeën.

Ook andere vriendinnen werden zenuwachtig. We leven maar één keer. We moeten er echt van genieten!

Uiteindelijk word ik er zelf zenuwachtig van. Er is file naar de zee, en dat willen we niet op een vrije dag. De Ardennen zijn te ver. Het park om de hoek te gewoon. Uiteindelijk belanden we in een miniparadijs aan de rand van Gent. Met een afgebakend speeltuintje, een café met lekkere hapjes en drankjes, en vooral veel zon en groen. 'Oef', zegt Lisa 's avonds. 'We hebben alles uit de dag gehaald.' Oef, denk ik, hoeveel stress kan een mens uit onze yolo-generatie eigenlijk hebben? Gewoon omdat de zon schijnt?

Volg Frederik ook op Twitter en Instagram.

Lees ook de andere columns van onze hoofdredacteur:

• COLUMN: 'Lisa en ik werkten als journalist bij hetzelfde blad toen de vonk oversloeg'
• COLUMN: 'Gelijke behandeling wil niet zeggen dat er geen verschillen zijn'
• COLUMN: 'In het slechtste geval ben ik al halverwege mijn leven'