COLUMN: ‘Evy was trots, al werd ik ingehaald door medejoggers en zelfs één snelwandelaar’

Het ondenkbare is gebeurd: ik ben beginnen joggen. ‘Komaan, Kosters, niet overdrijven’, hoor ik je hoofdschudden, maar voor iemand die normaal gezien elke vorm van fysieke inspanning mijdt, is dat best een big deal. De laatste keer dat ik moedwillig aan sport deed, was in 2014 – een gratis pilatesinitiatie op vakantie en een verplichte loopsessie tijdens een persconferentie niet meegerekend. Ondertussen ben ik in mijn zoektocht naar een summer body niet één, maar wel twéé keer gaan joggen.

Ondertussen ben ik in mijn zoektocht naar een summer body niet één, maar wel twéé keer gaan joggen.

De eerste maal hield ik mijn plotse vlaag van sportiviteit bewust stil, voor het geval ik meteen de brui zou geven aan m’n nieuwe hobby. Terwijl heel Antwerpen naar de koers keek, trok ik stiekem mijn oude loopschoenen aan en downloadde ik Start to f *cking Run. De helft van mijn vriendenkring heeft jaren geleden al marathons leren lopen dankzij Evy Gruyaert, ik hoorde haar zoetgevooisde stem nu voor het eerst door mijn oortjes schallen. ‘Hop met die loopbeentjes’, moedigde ze me aan, en ze liet me gelukkig maar twee minuten aan een stuk afzien. Evy was zachtaardig en Evy was trots op mij, al werd ik links en rechts ingehaald door medejoggers en zelfs één snelwandelaar. Toen de training erop zat, stuurde ik mijn lief een berichtje: ‘Ik ben gaan lopen, lol.’ Pas toen ik de bijbehorende knalrode selfie stuurde, geloofde hij me écht.

Een paar dagen later ging ik voor de volgende ronde. Gezien ik van nature lui ben en geen geld wilde uitgeven aan Evy’s tweede les – sorry, Evy – besloot ik de eerste training te herhalen. Om je conditie te verbeteren moet je er eerst eentje kweken, ah ja! Nadat ik ook die sessie moeizaam had afgerond, mocht de wereld het weten. Ik sms’te mijn vriendinnen, die niet onder de indruk leken, en twijfelde of ik een foto op Instagram zou posten. Uiteindelijk besloot ik die stap uit te stellen. Niks zo belachelijk als een vrouw die haar sportexploten sharet en toch niet in shape is, dacht ik, en gelukkig maar. Vandaag is het volgens Evy tijd voor loopronde nummer drie en ik zit al een uur excuses te verzinnen. ‘Mijn loopoutfit zit in de was.’ ‘Ik ben nog stijf van de vorige keer.’ ‘Ik moest deze ochtend langs de gynaecoloog en één trauma per dag is genoeg.’ Precies omdat ik mezelf zo goed ken, schrijf ik deze column. Nu jullie op de hoogte zijn van mijn ambities, ben ik namelijk moreel verplicht om door te zetten. Geen excuses. Hop met die beentjes. Jogituri te salutant.*

*Zij die gaan joggen/sterven, groeten u.

Deze column verscheen in Flair op 18 april.

Vorige columns van Catherine:

• COLUMN: 'Geen betere wraak dan een nieuwe vlam, die groter/heter/beter gekleed is dan de vorige'
• COLUMN: 'Misschien verhuis ik en kom ik dan aan jouw eettafel vertellen waarom het elders beter is'
• COLUMN: 'Voor een schappelijk modellelnloon leenden we een uurtje de mooiste kameel van Mexico'

Lees alle columns van Catherine op flair.be/columncatherine.