'Weinig vetes zijn zo legendarisch als die tussen journalisten en modebloggers, tegenwoordig influencers geheten.'
COLUMN: ‘Mijn ego raakt gekrenkt wanneer ik als tweederangstagrammer behandeld word’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Weinig vetes zijn zo legendarisch als die tussen journalisten en modebloggers, tegenwoordig influencers geheten. De Montagues en de Capulets, Kanye West versus Taylor Swift (en ondertussen de rest van de wereld)... Verder kom ik niet. Het ene dispuut startte in Verona, het andere op de MTV Awards, maar de oorsprong van déze ruzie is niet geheel duidelijk.
Volgens de overlevering begon het in 2009, toen Dolce & Gabbana voor het eerst bloggers toegang verleenden tot de heilige rangen der front row, en dat tot grote ontsteltenis van de buren. Andere bronnen zweren dat het echte kwaad pas een jaar later geschiedde in Parijs, waar de 13-jarige Tavi Gevinson vooraan zat bij Dior en meer ervaren mode-experts het zicht ontnam met de gigantische roze strik op haar hoofd.
Het is niet omdat ik immer objectief blijf dat men geen poging mag doen mij om te kopen!
Hoe het ook zij, jaren later is de oorlog nog steeds niet uitgevochten. Het bewijs daarvan wordt op elke perstrip geleverd en heeft meestal te maken met de ongelijke behandeling van beide beroepen. Zo was er die keer dat een roedel influencers in aangrenzende suites sliep, terwijl wij arme journalisten op enge eenpersoonkamertjes overnachtten. Of toen zij mochten gaan shoppen op kosten van het modemerk, terwijl wij het met een lookbook en USB-stick moesten stellen. Die honderden keren dat zij met iPhones in de aanslag op de eerste rij pronkten en je ons ergens vér daarachter kon horen knarsetanden.
De verdediging van het pr-team inzake die discriminatie luidt steeds hetzelfde: het is de job van influencers om mooie foto’s te posten en het lot van journalisten om weg te kwijnen in de coulissen dan wel achter het licht van hun laptopscherm. Nu heb ik persoonlijk niets tegen influencers. Ik bewonder hun ambitie en reken enkelen onder hen tot mijn goede vrienden. Toch stoort het mij dat bepaalde bloggers overladen worden met cadeaus. Het is niet omdat ik immer objectief blijf dat men geen poging mag doen mij om te kopen! En ja, ook míjn ego raakt gekrenkt wanneer ik als tweederangstagrammer behandeld word.
Zo vroeg een Franse persattaché me recent hoeveel volgers ik had, om bij mijn ‘3K’ minachtend op te kijken. Très triste, hoorde ik haar denken. Net als de grote vetes uit het verleden is het einde van de rivaliteit tussen het journaille en de sterren der social media nog niet in zicht. Toch wil ik de andere kant de hand reiken. Zou het leven niet makkelijker zijn als we eindelijk vrede sloten? Misschien moeten we gewoon durven toegeven dat wij jaloers zijn op hun perfecte selfies, en zij op ons talent om fautloze captions te schrijven. Meestal toch.
Deze column verscheen in Flair op 15 mei 2018.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
