'Terwijl ik dit schrijf, draag ik steunkousen. Yup, lach maar eens goed. Een jaar geleden spotte ik 'm voor het eerst. De spatader.'
COLUMN: ‘Mijn benen waren mijn trots. Die spataders verpesten de boel nogal’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Mijn lief houdt van rijpere vrouwen. Dat zegt hij schaterend als er iemand naar ons leeftijdsverschil vraagt. We schelen welgeteld één jaar. En toch lijkt het dezer dagen meer. Terwijl ik dit schrijf, draag ik namelijk steunkousen. Yup, lach maar eens goed. Een jaar geleden spotte ik ’m voor het eerst. De spatader. Een kluwen van paarse spinnenpootjes ter grootte van een muntstuk, ergens halverwege tussen knie en dij.
‘Het valt amper op’, loog mijn lief. ‘Komt wel vaker voor bij twintigers’, verzekerde mijn zus. Zij is verpleegster en kan het weten. ‘Vooral mensen met een staand beroep en zwangere vrouwen lopen risico’, voegde ze eraan toe. Daar ging mijn excuus. Nu moet je begrijpen: mijn benen zijn mijn trots. Ranke enkels en welgevormde kuiten die gezien mogen worden. Nu ja, mochten worden. De uitgelopen inktvlek op mijn bovenbeen verpestte de boel namelijk.
Dus zat er maar één ding op: weg met het ding. Ik maakte een afspraak bij de dermatoloog, en na maanden wachten brak vandaag D-Day aan. Operatie Aderlord. Die verliep niet zonder slag of stoot. Het begon al in de wachtzaal, waar de gemiddelde leeftijd ver boven de 60 lag en iedereen elkaar bij het binnenkomen begroette op de tonen van een liftmuziekcover van Red Hot Chili Peppers. Close-ups van gemuteerde moedervlekken sierden de muren te midden van posters over psoriasis, rosacea, urticaria en andere ingewikkelde aandoeningen waarbij mijn kennis van de klassieke talen tekortschoot.
Ik voel me alsof ik drie retestrakke lagen shapewear aanheb, gewikkeld in een film vershoudfolie. Het aantrekken van mijn – gelukkig zwarte – panty duurde zo lang dat de dokter zijn boterhammen alvast bovenhaalde.
‘I don’t ever wanna feel like I did that day.’ Daar zeg je het. De ingreep zelf viel gelukkig best mee. Een futuristische bril, koude gel, een paar felle laserflitsen en 120 kleine speldenprikken later was ik er al vanaf. Maar toen begon het echte gevecht. Ik versus de steunkousen. Als je een niet nader genoemd merk googelt, kom je een foto tegen van een brunette die comfortabel op haar rug ligt, de beentjes hoog en verleidelijk in een vleeskleurige panty gehuld.
Zo voel ik mij dus níét. Ik voel me wél alsof ik drie retestrakke lagen shapewear aanheb, gewikkeld in een film vershoudfolie. Het aantrekken van mijn – gelukkig zwarte – panty duurde zo lang dat de dokter zijn boterhammen alvast bovenhaalde. Toen ik eindelijk aangekleed was, drukte hij me nog op het hart dat ik de ondingen een week lang dag én nacht moest dragen, op een korte douchebeurt na. ‘Kunnen wij dan nog wel, euh...?’ wilde mijn lief bij thuiskomst weten. Dit scenario was vast niet wat hij in gedachten had toen hij op Pornhub ‘stockings’ intypte. Een rijpere vrouw daten, het heeft zo zijn nadelen.
Deze column verscheen in Flair op 7 november 2017.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
