Mandy was eenentwintig en gelukkig: ze had haar grote liefde Dimi, ze hadden een huisje gekocht en genoten van het leven. En toen, na een motorongeluk, stierf Dimi...
Mandy: “Die avond, 29 november, gingen we nog iets eten met een vriend voor ze zouden gaan tafelvoetballen. Het was zo’n avond waarop niets spectaculairs gebeurt en je toch heel happy bent. Dimi en ik waren bijna vijf jaar een koppel, we hadden elf maanden ervoor een huis gekocht dat we aan het opknappen waren. Het zat goed bij ons, op elk vlak.
Toen Dimi vertrok met zijn motor, ging ik nog iets drinken. En toen kreeg ik telefoon van de vriend die Dimi met de wagen was achterna gereden: ‘Dimi heeft een ongeluk gehad!’ Ik was heel helder op dat moment. Ik panikeerde niet, maar zocht het nummer van het ziekenhuis, belde hen op om te vragen naar Dimi. ‘Het is onder controle, doe maar rustig’, zeiden ze me. Dimi’s ouders werden gebeld en ik reed naar het ziekenhuis. Tot ik Dimi zag, dacht ik niet na, ik handelde gewoon. Geen emotie, alleen maar ratio.
In het ziekenhuis kwam de opluchting toen ik hem zag. Hij was wakker, het viel allemaal nog mee. Ik zei hem dat ik van hem hield, dat ik zo was geschrokken. ‘Het komt wel goed’, zei hij. Hij moest onder een scan, de politie kwam langs voor een verklaring. En toen ging het mis...”
Lees Mindy’s verhaal van vreselijk verdriet, hoop, vallen & opstaan in Flair van 10 mei.
