Florence (36) en An (38) zijn allebei drager van het borstkanker-gen en kozen voor preventieve borstamputatie. Florence gaat binnenkort onder het mes, An werd drie jaar geleden al geopereerd. Ze schrijven elkaar een brief, en jij leest mee.
Florence: “Heb jij ze ook zo gehaat, je borsten? Tikkende tijdbommen zijn het, mijn grootste vijanden. Ik haat het, dat ik ze onder de douche niet durf aan te raken uit angst om knobbels te ontdekken. En ik haat het nog meer dat ik zelfs niet wil dat mijn man ze nog aanraakt.
De knak is er een jaar geleden gekomen, na de derde goedaardige knobbel. Het vreselijke wachten op de resultaten van de biopsie, élke keer opnieuw. Ik was zo bang voor slecht nieuws. Bij mama ging het net zo. Telkens opnieuw waren de knobbels goedaardig, tot die ene... de laatste. Ik heb mama zien aftakelen en dat wil ik mijn eigen kinderen niet aandoen. Mama heeft me aangespoord om me te laten testen. Mijn oma was er ook al aan gestorven, het zat dus in de familie. Toen ik drager van het gen bleek te zijn, heb ik niet getwijfeld. Voor mezelf, mijn man en de dokter leek het een logische keuze. Ik hou niet van knobbels in mijn lijf, en het móést stoppen...”
Het vervolg van Florences brief en het antwoord van An lees je in Flair.
