Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

Getuigenis

Als je moeder je jeugd verpest

In haar kindertijd en puberteit kreeg Veerle niets dan afwijzingen en vernederingen te slikken van haar moeder. Nu – eindelijk – kan ze zeggen: je raakt mij niet meer.

Veerle: “Een paar maanden geleden ben ik mijn moeder nog eens tegengekomen op straat. Heel toevallig, ik was in mijn geboortestad nog eens op bezoek geweest bij een studievriendin en liep naar mijn auto. We konden elkaar onmogelijk ontwijken. Een spottend glimlachje, dat kreeg ik. En een korte begroeting: ‘Dag Veerle, ça va?’ En toen was het alweer voorbij. Zij bleef er schijnbaar kalm onder. Ik heb mijn man moeten bellen om me te kalmeren.
Met een bonzend hart stond ik daar te bibberen. Ik was kwaad. Razend kwaad. Dat ze het niet de moeite vindt om tegen mij iets te zeggen, doet me niets meer. Die tijd is voorbij. Maar dat ze niet eens één blik in mijn buggy heeft geworpen, dat vind ik erg. Tot daaraan toe dat ze mij afwijst, maar haar eigen kleindochter geen blik gunnen! Dat kan er bij mij niet in.”

Het verhaal staat in Flair van 5 oktober.
Heb jij ook een problematische of haat-liefdeverhouding met je mama? Dan kunje hier alvast je eerste reacties kwijt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '