Op haar zestiende werd Marinka ongepland zwanger. Een week later kwam de tweede schok: een drieling. Hoe zou haar relatie dat overleven? Wat zou haar moeder zeggen? Was abortus de redding?
Marinka: “‘Gij zijt zeker zwanger’, zo beëindigde mama alweer een discussie. Zoals veel meisjes van zestien botste ik wel vaker met haar. Natuurlijk vertrok ik die ochtend met slaande deuren naar mijn stageplek. Tijdens de lunchpauze ging ik bij Kruidvat sigaretten kopen, en toen ik aan de kassa de zwangerschapstesten zag hangen, moest ik aan de woorden van mijn moeder denken. Natuurlijk was ik niet zwanger, maar je weet maar nooit, toch?
In de toiletten van mijn stageplaats deed ik de test. En ik kon het niet geloven. Dat kon toch niet? Ik nam toch zonder fout de pil, had toch pas mijn maandstonden gehad? Ik rende in paniek de straat op en gooide de test in de eerste vuilbak die ik tegenkwam. In alle staten ben ik naar huis gerend.
Natuurlijk was ik doodsbang wat mijn moeder zou zeggen. Ik dacht dat ze razend zou zijn. Háár dochter, zwanger op haar zestien?
Maar ze was verbazend rustig, probeerde me te kalmeren, terwijl ik doodzenuwachtig was, en angstig. Hoe zou mijn vriend reageren? We waren nog geen jaar samen. Stijn was een paar jaar ouder, maar woonde ook nog thuis. Hoe moest dit in hemelsnaam verder? Ik was verlamd door alle rampscenario’s die door mijn hoofd joegen.”
Of Marinka haar kindjes kreeg of voor abortus koos en of haar relatie dit alles overleefde, lees je in Flair.
